Hüzünlüyüm, boðuluyorum,
aldýðým nefes ciðerlerime gitmiyor yetmiyor sanki,
ruhumun nefes almasý için pencereye yöneliyorum
geliþi güzel bakýyorum etrafýma.
kayalarý dalgalarýyla okþayan deniz,
aðaçlar, arabalar
uzaktan benden baþka herkes mutluymuþ gibi görünen insanlar,
yoldan geçen arabalara
havlayan köpekler
yere düþen þekeri için gözyaþý döken küçük kýz...
aðaçlara takýlýyor gözlerim.
Derdi yokmuþ gibi görünüyor gözüme ,
her mevsim yeþil çam.
Sonra tek bir aðaç takýlýyor gözlerime..
onu izliyorum
Bütünleþiyorum o yorgun ,
o ümitsiz aðaçla
ona bakýnca kendimi buluyorum,
belki de O ben oluyor,
ben O oluyorum.
benim gibi hüzünleniyor,benim gibi nefes alamýyor,
yutkunuyor ...yutkunuyor...
onun gibi yalnýzým, onun gibi çaresiz ve kimsesiz..
dallarý kýrýlmýþ, yapraklarý dökülmüþ
damarlarýndan can suyu çekilmiþ,
fýrtýnalar yaþýyor benim gibi,
fýtýnalara direnmeye çalýþýyor.
çetin mücadeleler veriyor
Varlýðýný korumak için.
oysa kim bilir ne güzellikler barýndýrmýþtýr içinde..
Kimlerin mutluluðuna ortak olmuþtur..
birileri gövdesine aþklarýný kazýmýþtýr
.ölümsüzleþtirmek için
kimlerin öpüþmelerini görmüþ,
kimlerin kavgalarýna þahit olmuþtur
kimilerine gölge,
kimilerine meyve,
kimilerine huzur vermiþtir
kim bilir kimler beklemiþtir
saatlerce sevdiðini gölgesinde.
birileri dallarýna salýncaklar kurmuþtur
gökyüzüne eriþmek için
Birileri meyvelerinden tatmýþtýr ,
birileri soluklanmýþtýr
güvenle sýrtýný dayayýp gövdesine.
ama þimdi yalnýzdýr unutulmuþtur
týpký benim gibi
yine de üstüne kuþlar konuyor
tek tük de olsa,
ziyaretçileri küçük böcekler þimdi,
sömürülecek bir þey kalmýþ mý diye sarýyorlar etrafýný
Hangi insanýn hayatýný, duygularýný barýndýrmaz ki,
her dalýnda, yapraðýnda, tomurcuðunda, çiçeðinde, meyvesinde,
hatta kökünde Bir aðaç!
Kalabalýkta yalnýzdýr, tek baþýnadýr.Kimsesizdir aslýna.
Benim de öyle;
Bazen sonbaharda hýrçýn rüzgarlarda çýrýlçýplak kalan,
yapraðýndan soyunan ,bir aðaç gibi hissederim.
savunmasýz yorgun ve ürkek...
Bu yüzdendir belki ,
koca bir çýnar gibi güçlü görünmeye çalýþmam...
gizleyebildiðim kadar güçlüyüm sanki.
Ayazlarda soldurduðum çiçeklerimi,
kurutulmuþ yapraklarýmý , kýrýlan dallarýmý
ne kadar gizlersem daha güçlü görüneceðimi zannederim.
görüyorum ;
Ýçten içe çürüyor,çürütülüyorum...
samimiyetten uzak her tavýr
bir yaprak daha savuruyor dalýmdan.
her yalan ,bir dalýmý daha kýrýyor umarsýzca
her ihanet kör balta gibi iniyor gövdeme,
yüreðime ve geleceðe dair umutlarýma.
yalaz alevler kül ediyor yaþama sevincimi,
daha olgunlaþmadan vuran kýraðýlar
meyvelerimi dalýmda kurutuyor
yaþayamadan baharý hazan’a çeviriyor benliðimi...
Ahh!Baharý bekliyorum
prangalandýðým toprakta.
Bir damla su yürüse
köklerimden dallarýma,
filizlensem,tomurcuklansam,
çiçek açsam yine
Kuþansam Neþeli elbiselerimi.
Çiçeklerim meyveye dursa,
dallarýma cývýl cývýl kuþlar konsa,
çocuklarýn salýncaðý kurulsa
sevimli kýz çocuklarýnýn þen kahkahalarýyla
karýþsam hayata...
Aþýk olsam mesela delicesine ,
Rüzgarda nazenin kýmýl kýmýl yapraklarýyla
kur yapan Akasya ya.
mest olup kendimden geçsem
büyüleyici çiçeklerinin rayihasýyla kendimi bulsam.
dallarýma usulca yürüyen
ab-ý hayatý damarlarýmda hissetsem ..
hayat bahþetse umutsuzluðuma,çaresizliðime
yanýp kavrulsa köhnemiþ ,
nasýrlaþmýþ yüreðim sevdanýn har’ýyla,
yanýp kavrulsam
canýma can katan Aþkýnýn nar’ýyla.
Ýþte o zaman çiçeklenirim ,
gülümseyen güneþin sýcaklýðýnda,
bir kadýnýn saçlarýný savurmasý gibi
dans ederim rüzgarýn fýsýltýsýyla ,
savrulurum dört yana ýlýk meltemlerde,
yinelenir yenilenirim hayata..
Ah! Bir bahar bekliyorum sevmeye,sevilmeye,
hayatýn kýyýsýndan köþesinden tutunmaya,
hazan vurmuþ aðaçcasýna
Tülay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.