KARA KIŞ DEDİM KÜSTÜ

Kýþ olunca soðuk olurmuþ hava,
Olacak tabii boþver sus!
Keskin kýþ ikliminin mayasý ile
Yoðrulmuþtur hamurum benim
Bu kýþ da yine lapa lapa kar yaðmalý
Beyaz tülü görmeliyim
Karla seviþmeli
Kartopu oynamalýyým
Ellerim buz kesmeli
Kardan adam yapmalýyým...
Burnuna havuç
Gözlerine kömür
Aðzýna kýrmýzý bir þey iþte...
Ne üþümesi
Kardeþim
terlemeliyim.
Eskisi gibi...
Hatta
Sýrýlsýklam.
Mevsim mevsim yaþamalýyým çocukluðumu aný anýna coþkulu...
Yaþým ilerlemiþ mi ?
Ne gam?
Bboþ ver yok!
Gereksiz ahgam...
Ýçimde tuttum ben
Hep sýcaðý sýcaðýna gençliðimi
çocukluðumu.
Yerine zamanýna göre salýveririm böyle gün yüzüne
Güler gözüme...
Güller gönlüme.
Nasýl mutlu olurum?
Ne ferahlarý
Kim ne derse desin be!
Düþünüyorum da
Þimdi Balyada olmalýydým,
Yemyeþil Balyam’da...
Alýp ufak oðlumu da yaným sýra...
Haydi bayýra, oduna...
Hem odunumu yüklenip
Hem de, mis gibi havayý çekerdim içime...
Kuþlarla muhabbetleþir
Çam kokularýyla
Dinçleþirdim muhakkak
Kýzýltepenin eteklerinde,
Al beyaz sarý mor mavi çiçekler vardýr
Kar nasýl da yaðar lapa lapa,
Ah nasýl da hasretim kara...
Lafýn geliþi iþte
Kara kýþ deriz
Belki gücenir bizlere...
Yok caným yok,
Kýþ bembeyaz tüllü gelin
O benim
Ýlk ve son aþkým biricik sevgilim.

02.02.2008.
Ýzmir.
Sosyal Medyada Paylaşın: