ZAMAN
ZAMAN zaman zýrhýna bürünmüþ yýpratýrken ömrümü
müebbete mahkum ediyordu gözlerimi
korkulu hayallerin kýyýsýnda yaþam
yine zifri karanlýklar ve silüetin aklýmda
biliyorum
kana susamýþ zaman
alýp götürürken seni
dur hele, dinle beni
iki dudak arasýna sýkýþtýrdým
giderken herþeyi bil istedim
seni seviyorum söylemlerini
titreyerek düþürüyorum dilimden
zamanýn binbir rengini okþarken ayrýlýk
biz siyah ve beyazý seçtik
az önceydi sanki mihrine yazýldýðým gün
zor günler geride kaldý
varsay ki sýrattan geçtik
zamanýn haberi olmadan biz yine yalnýzlýðý seçtik
þimdi zaman, patlamaya hazýr bir bomba gibi
n’olursun dokunma
düþer yüreðime aþkýnýn izi
seni suçlu sayarlar
bir eylül akþamý seni benden koparýrlar
katili bilirler yaþanmamýþ zamanlarýn
kirletme ellerini zamanýn siyahýnda
sanma utanýr zaman yosmalýðýndan
þahitlik ederim bu aþkýn katili benim diye
ben tutukluyken zamandan uzak gözlerinde
sen sevdaný taþýrsýn alev alev yanan yüreklere
yeniden zamanla barýþýr
kurtarýrsýn ayaklar altýna serdiðin onurunu
yeter ki baþýný dik tut zamana karþý
merak etme ben öderim ihanetinin bedelini
kutsarým zamana karþý bendeki günahlarýný
küfre girmiþ olsam dahi
ahde vefasýzlýk etmem
yanlýþ zamanla kavgam yok der
hapsolduðum gözlerde doðru zamaný beklerim
gerisi Allah kerim
Hüma Efkan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.