ÖZGÜRCE
Nasýl kaçtýysa insanlar bu þehirden,
Öyle uzaklaþtým bende nefretimden,kabahatimden.
Tek tek býraktým kötü huylarýmý,
Artýk sadece bu yola koyuldum.
Zorlandým sanki istemediðim birþey için
Zorlandým.
Yýprandým sanki sorumluluk alamadýðým þeylerle
Yýprandým.
Koptum sanki þu hayat aðacýndan
Yapraðýydým kopmadan önce
Þimdi savruldum durdum.
Düþtüm çam altýna yavaþ yavaþ
Karýþtýrmayýn beni ben koca çýnarýn yapraðýyým.
Zor oldu kendimi bulmam iðneleyici yapraklarýn arasýnda
Ben dersimi aldým yagmurlarda ýslandýðýmda
Anlamaz yagmuru o yapraklar ,kucaklamamýþlar ki hiç
Zor oldu ilk düþünce ilk adým .
Birer birer düþtüm,ikiþer ikiþer daðýldým.
Teki çift görmeye baþladým ,
Ne ara iki kalemim iki elim oldu?
Ýki defteri doldurdum?
Düþüncelerim de katlandý baþýmýn içinde.
Bir aðýr geldi sanki baþým o gün ve bir o kadar hafif
Katlansýn üçe beþe hayallerim,
Kanat olsun katlanmaktan,
Yaprak olarak düþtüm, týrtýl olarak sürünücem belki
Ama biliyorum uçucam bir gün gökyüzünde
ÖZGÜRCEEEE...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.