Ve Kadın
‘’Ey mart kokulu yâr
Bu ne hasrettir böyle…’’
Ýçine çeker gibi çekti bütün vakitsiz sancýlarý
Gözleri nem kuyusu
Bir yandan çýðlýk
Bir yandan dehþet-ü figan yokluðu sevgilinin.
Aðlamayý keþfettiðinde kadýn
Bütün bulutlar utandý…
Aðladý kadýn,
Fýrtýnalý bir nisan yaðmurundan boþalýrcasýna…
Sonra þiiri keþfetti kadýn
Bütün kelimeleri yalnýzlýkla yoðurdu
Tadý ekmek gibi, aþ gibi…
Gitmeyi keþfetti kadýn
Bir cümlede bütün þehirleri yýkmak gibi…
‘’ özlemleri keþfetti kadýn
Söðüt yapraðýnýn narin damarlarýnda gecelemeyi
Sýrat köprüsünde yürür gibi.’’
-Yarým kül-
Sonra yandý kadýn alevler içinde
Üzerine atýp bütün beklemeli hengâmeleri
Yandý…
Yýkýntýlarý toplayýp avuçlarýna
Göz kapaklarýna sürdü merhemsiz; yar, yaralarýný.
Son baharlardan bahardý.
Düþtüðünde topraða kanamalý aðrýlarý
Sonra beklemeyi keþfetti kadýn
Gelmese de beklemeyi…
Aslý kadýndý tüm þiirlerin
En güzeli hasretin sancýsýyla düþendi kadýnýn rahmine
Zor bir doðum Özletme.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.