ŞEMŞİYELİ KIZ

Gün hazana döndü aðaçlar örtüyor kadýrýmlarý
duyuluyor yakýnda güz güllerinin çýðlýklarý
son mevsim kýzýlla sarý arasý
nar kýrmýzý, ayva sarý, mor erik zamaný
parklarda sýralar öksüz ýslak
dostlarý bir dilenci, bir kaç kimsesiz çocuk
arkakasýna dönük yürüyüp uzaklaþýyor
þemþiyeli kýz
ayaðýnda çizmeler
dizlerinin altýnda verev etek
yani anlýcaðýn resim sonbahara uygun
salýnýp gidiyor yorgun
Fabrika çýkýþý fabrika iþçileri arasýndan sýyrýlarak
bir ekmek alýyor caddede ki ,fýrýndan,
biraz beyaz peynir fýrýnýn yanýndaki þarküteriden
ellerinde fileleri ayaklar geriye gidiyor
bir bekleyen var mý?yok mu? bilinmez.
belli ki kuþ tüðü deðildi yastýklarý
süklüm püklüm duruþu ayaklarý gitmekle gitmemek arasýnda
adam sende olmazsa olmasýn bekleyen hýzlandýrdý ayaklarýný
aklýna çay yapmak gelir
filede ki taze ekmek peynir gelir aklýna
ayaklarý uzatýp kanepeye televizyonun karþýsýnda mayýþmak gelir
aslýnda severdi sonbaharý
çiseleyen yaðmurun altýnda yürüyüp dolaþmayý
kimseyle konuþmazdý ardýna bakmazdý
adýmlarý kendinden emin
yüreði korkudan üç buçuk atardý.
sonbahar kadar yalnýzdý
veda edip gelirken gurbete,
bütün sevenlerini arkasýnda býrakmýþtý.

Nurten Ak Aygen
20. 08. 2014
Sosyal Medyada Paylaşın: