Su 147-Özlem Kara Dayı

seninki göðüslük[1] filen keymiþ haralda

bicikleri höyle (y)okarda,

inanmazsýn ta hurda

sankine ben burdayýn deye

sanýsýn gözümün içine içine sokuyoru

füzeler kendinden yarým metiro ilerde

ya Rebbim ya Resullah..!

“tö(v)be-staðfir töbee

bi iþ var bunda ya

þaþ gari ..

ne demeye getiriyoru

aklý sýra bi(r) haltlar ediyo

caný biþiy isteyo

emme

bekleyip görcez de!.

dur bakalým bi du(r)”

…

amaaan bana ne…



ortadaki lafa bile takmadan

þapbadak

“-nassýsýnýz abi” falan

taha düne ðadak “aga”ydý

ulen bi lafazan

bi lafazan olmuþ seninki!

her ilafýn iþinde,

gör bi

utanmayý-arlanmayý atmýþ vallahi

i(n)sanýn gözlerinin iþine iþine bakýyoru ku

benin deyen adamýn baþýný döndürcek

içini yakacak zilli

hani de(ye)cen

senin de içinde ýlýk biþiy aymayyo mu?

imkan mý var len

valla výz gelir-týrýs geder

eðerinem döner de bi anýk bile bakarsam

iki gözümün ikisi birden öðüme aksýn

hemi de Özlem var iþin iþinde yahu!

iþin asýl can alýcý nokdasý o

de(ði)lise feriþdah olsa bana ne



Özlem aklýmdan geçenneri annayo mu ki

nasýl seðirdiminen, uçalak geldiðimi!

emme hu an etibarýynan çaresizliðimi

orda olduðunu bildiðim halde

ona bakmaya gýyamadýðýmý

cesaret edemediðimi

utandýðýmý?

için için yandýðýmý

bilmez mi!

aah Özlem ahh!

valla ben Özleme ne zaman

“-hoþ geldin” dedim

“ne zaman tokalaþdým”

“elim, eline deðdi mi,

deðmedi mi”

“anasýnýn elini öpdüm mü”

“annýma ðötürdüm mü”

“o bana biþi dedi mi”

ben O’na ne dedim?

“Özlem bana ne dedi”

böðün dahi vallahi-billahi bilmeyon

biliyosam namerd olayýn..



sekiye[2] geþdim bi götlük yer buldum

sýðýþdým[3]

namaz hocasýna getmiþ gibi oturdum

put gibi,

hiþ bi yannýma bakamadým..

hani “lök gibi” derler ya iþde öyle

sükut!

ne bi lafa garýþýyon

ne de; ne edeceðimi biliyon

sanýsýn mefta..



gafamda kýrk dilki dolaþýyo

birinin guyruðu ötekine dokanmayo

ne kel dayýsýndan,

ne kel dayýsýnýn gýzý Kel Hacçadan

o ðüne ðadar o ðadar

nefret ettiðimi bilmeyodum

esiden ha var ha yoðudular

hinci aramýzda garaçalý yahudular

atsan atýlmaz, satsan satýlmazlar



len bunnar kendilerini ne zannediyollar yahu

ikisi de; her boku biliyollar

her olayýn, her ilafýn içindeler

her fukuattan

her þeylerden habarlarý var

kim gelmiþ, kim getmiþ

kim kime ne demiþ

acanýs ne demiþ

ýradýyo tiyatrosunda ne olmuþ

arkasý yarýnlar!!

kim kime ne türkü isdemiþ

kim hanký türküyü çaðýrmýþ

hele Kel Hacça’nýn aðzý açýlsýn da

gonserve, ireçel, iþlenti, çeniz

biz medeniyet tarlasýndan;

biz výz gelmiþ, týrýs geçmiþiz!



[1] göðüslük: sütyen

[2] seki: duvar dibinde yüksekçe oturulabilecek yer, teras

[3] sýðýþmak : sýkýþmak, yer bulmak
Sosyal Medyada Paylaşın: