yalapþap bir güfteydi dilindeki sözcükler
bestelenmemiþ arabesk
bir morfin enjekte ediliyordu ayak tabanlarýna
attýðý her adýmda sokaklar uyuþuyordu.
Duygular olmalý sebepsizce yaþanýlmaya, paylaþýlmaya
bunun için yakaladým deniz kýzýný ellerimle…
fýrýndan yeni çýkmýþ her kurabiyede
anne kokusunu anýmsadým duygulanmak uðruna,
vazgeçilmez hasretimdi,
vazgeçilmez dileðimdi, sýlamdý annem…
Ýlk aþký öðrendiðim kýz on altý yaþýndaydý,
isimlerimizin baþ harfleri bir kalbin iki yanýnda
kazýdýðýmýz gibi duruyordu ceviz aðacýnda…
Bir demet yasemendi sunaðým...
dalgalarý kýyýlara vurmuþum, yorulmamýþým hiç
sebepsiz sýkýntýlar edinmiþim,
yalnýzlýðý da öyle,
Yalnýzlýðý kendime eþ dost yapmýþým.
Sebepsiz kahkahalar atmýþým bazen, eþ dost arasýnda,
Bazen sebepsiz hýçkýrýklarla aðlamýþým
karartmýþým ruhumu
küsmüþüm umutlara barýþsýz, küsmüþüm kendime
unutmuþum baharý beynimin tüm hücrelerinde…
ayýlar ve yýlanlarýn uyku mevsiminde,
gömleðimin düðmelerini açmýþým,
üþenmemiþim hiç
karlar biriktirmiþim etimde
kara kýþlara yakalanmýþ yüreðim
üþütmüþüm yüreðimi
yürek soðukluðu böyle olur, öðrenin…