Çay ve Efsane

Çay sükunet fermaný nakýþ suya dem ile.
Naz perisi rüveyda zarafetin elçisi.
Ýncelik cama yansýr katreyle gelir dile.
Bize Leyla sürmesi dem dem çaydanlýk isi.


Hayalimizde sükun gül misalden yadigar.
Emrimize amade semaver ile demlik.
Bizi kendine baðlar ince belli bir nigar.
Her yudum o nigarla naz deminde yarenlik.


Berraklýðýn türküsü naðme naðme bir buðu.
Bir gamzesi efsane çayý sevdiren bize.
Kimi dem bir ahudur kim zaman da kuðu,
Sebep odur gönülde silinmeyen has ize.


Cama nakýþ sureti gülümserken her daim.
Suya nazý süzülür albenili çay olur.
Bir tatlý tebessümü her mevsimde çaya im.
Ýkliminde yaz ve kýþ bulunan nazý solur.


Bazen Züleyha olur bazen Leyla dem be dem.
Gece güne karýþýr çaydanlýðýn isinde.
Dilimizde sükuta billur sesiyle merhem.
Kafdaðý’na yol alýr gönlümüz terkisinde.
Ankara, 19.08.2014

Sosyal Medyada Paylaşın: