Kahrýný tükürse adam Zemheri soðuða, Diþlerini gýcýrdatsa Ýçini titreten soðukluða.
Çatýr çatýr kýrýlýrken Öfkesinin altýndaki buzlar, Ceketinin altýna sinmiþ sevgisini Kuþatmýþken is kokulu sis, Sakýn tekme vurmayýn siz...
Bir bakýn da dehþetle ürperin Ýnsanlýðýn titrettiði vicdanýnýza.
Bu onurlu adam; Ýntikam alýrken ürpertimizden Sarkýt olmuþ sivri sivri buzlar /Ýçine akarken donan gözyaþlarýdýr bu./ Kanatýyor duygularýný. Bu zemheride dostlarým Ürperten duygularýn ardýnda, Didaktik dramlardan bir hisse alabilsek... Sonra birlikte Üflesekyüreðimizi mevsimlere, Mevsimler göç etse bahara. Ve adam, Ve duygularýmýz, Ve kalplerimiz ýsýnsa birbirlerine.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Turgut Yıldızan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.