Sevmeninde bedeli vardýr elbette..
Hatta bedele karþýlýk verince süverce de süygen de bahtiyar olurlar..
Bedelden kasýt,
eðer sevgi kendi mütevaziliðini, kanaatkarlýðýný ve sabrýný ortaya koyamamýþsa yada koymak istememiþse gerektiði kadar,
SADECE geçici süre ayakta kalabilir..
Nitekim ebedi ayakta kalamaz..
Nasýl ayakta kalsýn?
Hangi mecal ile?
Görmüyor musun?
Susuz kalmýþtýr..
Sevgi bu..
Emek ister..
Gerektiðinde mücadele edilsin ister..
Filizlenmek ister..
Esasýnda ölümü deðil adýna çaba sarf edilsin ister..
Vefasýzlarýn basitliði ile kendisinin seçilmesini istemez..
"Kýyýmda gezmeyin! Ey, vefasýzlar tayfasý!" der..
Muzdarip olur günden güne, andan ana sararýr, solar renksiz kalýr..
Sevdiðin uðuruna her zorluðu gerektiðinde gururunu ezip mücadele etmek mi iyi veyahut
`Senin için ölürüm, seni sana býrakýyorum ama sen seni sevdiðimi bil bu bana yeter
ama ben gidiyorum yokum çünki seni sevdiðimi mücadele ederek deðilde ölerekten ispat edeceðim´
demek mi iyi?
Böyle sevenlerde bir hayli çok..
Sevgi çakmalarý bunlar..
Güruhlar sempozyumunda çakma cirit atarlar..
Kimisi daralýr ve çemkirir sevginin karþýlýðýný veremeyince, aslýnda vermek istemeyince ve bunun da en acýsý
þuurunda olmayýnca türlü türlü yollardan geçerler..
Mertçe konuþmayý deðilde susmayý tercih ederler..
Onlar için susmak toparlanmak demektir..
Bedbaht yalnýzlýða tüm üryanlýklarý ile kendilerini teslim ederler..
Bir saat deðil, yarým gün deðil, bir gün deðil günlerce haftalarca aylarca susarlar..
Kederin yalnýzlýðý baþlarýný goya okþarmýþ öyle derler..
Bulunduklarý mekanlar zifiri karanlýk, beþersiz, sedasýz ve onsuz imiþ goya..
`Burada yalnýzým´ der..
Ve film þeridi gibi durmadan düþünceler, fikirler, ýzdýrýplar, büyük hengamelere ahkam kesip binlerce tilkilerle cirit ederler..
Ey daralan kimse!
Þimdi sen yalnýzmýsýn söyle hadi?
Düþüncelerin cansýz mý?
Düþüncelerinde insan yok mu?
Düþüncelerinde insan yoksa o karanlýk kuytuda sýrf bir nesneyi canlandýrýp insansýz düþünüp efkar deneyimlerini mi
yapmaktasýn?
Cansýz, dilsiz, ruhsuz ve maneviyatsýz tahtadan masayý mý düþünürsün?
Düþünceleri yanýnda taþýyorsun unutma..
Düþüncelerinde o var!
Sen kimden kaçýyorsun?
Kaçamazsýn..
Ve sen þimdi þöyle..
Sen yalnýz mýsýn?
Bu kimseler kelimeleri biriktirip dolu su bardaklarýn içine týkar ve boðar..
Kelimeler boðulur suyun içinde can verir..
Bunu da merhem bilip bu yolda ilerler..
Ne büyük merhem!
Asla! Acý vaveylalar..
Kendince kendi pisikolojisi bozulmasýn diye hususi en basit, en gamsýz ve en vurdumduymaz
olanýný seçer: ’Sessizlik’..
Sanki o deðildi bir zamanlar sevgi sözcüklerini inceden inceye kulaða fýsýldayan..
Dil ne kadar aldatýcý demek ki..
Ya da aldatýcý olan nefs mi, idrak mý, mantýk mý, ruh mu yada gönül mü?
Oy saki atalarýmýz aðýzdan çýkan sözcüklere ne kadar büyük paha biçmiþler:
"Aðýzdan çýkan söz,
Yaydan çýkan ok,
Silahtan çýkan kurþun geri dönmez."
Döneni gören oldu mu?
Zaman doldurduðumuz insan ile bir hak hukuk nizam anlayýþý var..
Yani insanýn insana hak geçmesi mevzusu ki, bu birbirine yakýn olanlarda daha çok mevzu bahisdir..
Açýkça herþeyi konuþmak varken susmak haksýzlýk deðil midir?
Ve aslýnda en büyük haksýzlýk insanýn kendi emaneti olan bedeni ve ruhunadýr..
Ne kadar da acýmasýzýz kendimize..
Böyle istemiþiz yada böyle reva görüldük..
Bu haksýzlýk ki haksýzlýða uðrayan insana büyük ýzdýraptýr..
Susan kiþinin demek ki içi yüreði gayet rahat ve sakin..
Dýþardan perdelerin arkasýndan öyle görünüyor..
O sessizliðinde gömülü..
24 saatin sessizliðinde ürettiði düþünceler onu dünyanýn kaç karýþ alemlerinde süründürür de bilmez..
Aslýnda bilir ve de ister..
Ýþte susmak çok kolay..
Bir yanda sükunetlere prangalar atmýþ ve diðer yanda da aðýzýný açýpda iki çift söz etmesini bekleyen timarhane delisi edasýnda bekleyen vardýr..
Ýkisi birbirinden habersiz ve tepkili..
Ýkisinin arasýnda perdeler hükm edici..
Ýkisi ne ettiyse kendilerine ve en çok birbirlerine etmiþlerdir ancak habersiz..
Ruhun hallerini ne çabuk da unutur insan..
Ýnsan nankör yaratýlmýþtýr, nasýl da unutur bunu insan..
Bilinmezlerin hanelerinde bahaneler hazýr, nazýr ve saklý:
`O çok baðýrýyor!´
`O çok asabi konuþulmaz onunla!´
`O bana böyle dedi´
`Zamanýnda bana böyle demiþti, asla unutmam!´
`Çekilmez bu ya! Keyfime yazýk.´
O insan neden bu halde yada nasýl bu hale geldi diye düþünen bir yürek var mý cihanda?
Düþünebilen olsaydý anlayýþýn kapýlarý aralanabilirdi..
Sevginin olduðu hatta sevgiyi ellerinde tutabildikleri o ilk geçici ve henüz daha emek sarf etmemiþ anlarý en azýndan düþünüpde
`Aslýnda bu böyle deðildi, bir zamanlar böyle idi neden böyle oldu?´ diyecek kudrette yürek mi kaldý beþeriyetsizliðin beþerler dünyasýnda?
Öfke nedir?
Neden gelir?
Neden mahal veririz?
Etle týrnak olmuþ olan önyargýyý niye çok severiz?
Ýnsan olarak morale muhtaç, muhtaçlýðýn akýþýnda sevgiye müptela deðilmiyiz?
Sevgisiz tebessüm mü olur?
Dudaklar tebessüm etmezse ruh nice olur?
Seven süverce süygensiz mi olur?
Biz gafiller..
Evet gafiller..
Sevgiyi Havva anamýzdan alýpta emanete gözümüz gibi bakamayan þuursuzlar takýmý..
O sevgi ki bembeyazdýr, paktýr, su kadar azizdir..
Üzüntü, keder, efkar mý? Bunlar sevgide yok..
Bunlar sadece sevgiye sahip çýkmayýnca sevgi için emek sarf edilmeyince gelen bitap serzeniþlerdir..
Ancak hesapsýz kederler vardýr ki onlar da aslýnda nimettir..
Bu hesapsýz kederlerle acýyý merhem yapan yürekler ölmez..
O keder ki insaný olgunlaþtýrýr kemale eridirir..
Ýþte bu yürekler sevebilir..
Acý o dur ki, insana deðer ve kýymeti armaðan eder..
Acýnýn adalet anlayýþýna insan gücü muktedir deðildir..
Acýsýz,
Kedersiz,
Mihnetsiz
Sevgi olmaz!
Bu sevginin bedelidir.
Sevginin bedelini içmeyen nasýl sevebilir?
-Boþ.
Nar hoþtur..
Lütf da hoþtur..
Hoþ olalým..
Konçuy (Alaz Serdengeçti) - 17.08.2014
Not: a) Bu þiir ilk kez 14 Mayýs 2011’de kendi þahsi blogumda yayýnlanmýþtýr. Blogumda rumuzum Konçuy’dur.
b) Üst taraftaki resim tüm haklarýyla kendime aittir.