Hayat ölümün kýyýsýnda Yekta Burnumun dibinde sancýlý kaygýlar Dirhem dirhem eksiliyorum Sen bana hangi telden çalýyorsun Yekta Yitirdiðim hayaller gözlerimin buðusunda uçup gittiler Sende onlar gibi ahkâm kesiyorsun
Bir zamanlar gülüþtüðümüz bahçeler cenneti andýrýrken Sinemin üzerinde hüzün demliyorum þimdi Bari sen anla sukûnetimi Yekta
Üstelik,
Düþünceler,
Ahh bu beynimin ücrasýna yerleþen düþman düþünceler Þizofren serzeniþler Bulanýk akan nehir gibi, hasta etti tüm hücrelerimi Bir daha sevme arzusunu aldý götürdü yüreðimden Ve artýk saçlarýma dokunma ihtimali kalktý üzerimden.
Yýldýzlar diyorum Yekta Ne kadarda yakýn yeryüzüne bu gece Bulutlar aksine kapkara
Kalbimin harýna beter bir yara...
Ruhum, Yarin gözlerinde kaybolmaya müptela
Çýldýracaðým,
Hiç bir lugat Lisanýmdan anlamaya yetmiyor Yekta
Gözlerimi yumduðum gün Bari sen beni anla!
Yüreði Sürgün // Kevser Baysal Köln, 17 Aðustos 2014
Þiirime güçlü yorumu ile ses olan sevgili Erdal Sarýgöz Bey’e teþekkürlerimi sunuyorum..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kevser BAYSAL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.