Aþk! Ankara’ya hiç yakýþmazdý Kuþlarý bile bordroluydu, hiç þaþmazdý Bir ayazý, bir de memuru Bu kare þehrin, yoktu aþka tahammülü
Yorgun kýrlangýçlar, terfi ettirirdi semalarýmýzda bulutlarý Bahar acele eder, yaz nefes aldýrmazdý Yakýþmazdý gri duvarlarýn taþlarýna Kalp içinde tebeþirle ceza evi günceleri yazmak Martýlarýn yakýþmadýðý gibi Mamak çöplüðüne Mesaisi olmazdý ya nefes almanýn Yine de altý yüz elli yediye göre sayardýk nabzýmýzý Tebeþirim olsaydý þimdi Bu nabza uydurur, bir kalp çizerdim tüm Ulus’a
Kendine yeniden bir isim bulur mu bu þehir Varsýn gâvur deseydi vapuru kýskananlar Kaybolsaydý sabrýmýz Ýçinden Atatürk geçmiþ Ýçin için içimizi yiyen andýmýz
’Ankara’nýn taþýna bak , gözlerimin yaþýna bak’ Þehirsizim yemin ederim Suçlu kim Ata’m ben bilemedim Yakýþmasa da Yaz sýcaðýnda , bakmak taþýna topraðýna Kesildikçe aðaçlar Atatürk ormanýnda Bakmýyor ki kimse gözümüzün yaþýna Avuçlarýmda titriyor iþte o zaman koskoca Ankara
Kuðulu parkta kuðular yorgun Her yerde kalbimizi öteleyen üst geçitler Açýlýr mozoleli yoldan Anýtkabir’e Deðiþir bir bir Atatürk isimli caddeler Kaybolurduk biz kendimizde
U dönüþü yapardý kalbimizde zaman Kafa kâðýdý eskimiþ çocuklarýn, en son oyunuydu Belki de hiç oynamadýklarý Ankara havasý Velhasýllarýmýz vardý azizim, biz bu þehirde çok üþüdük Sahi misket oynamak için çok mu büyüdük?
Kalbime navigasyon takasým var ey Ülkem Hangi yöne dönsem yalnýzlýk Hangi kaldýrýma deðse ayaklarým korkmuþ bir çocuðun telaþý Kalabalýk içinde yok kimsesizliðimizin hamisi Þimdi , þimdi çiçeðe bezenmiþtir Dikmen Vadisi
Çok eksiðin var Ankara çok Denizi görmeden paçayý sývayan çocuklarýn Susuzluktan kurumuþ baðlarýn Atatürk’ü iþaret eden daðlarýn Asker uðurlayan garýn Eski resimlerin bile renklenirken Sen hep gri mi kaldýn Ah be Ankara! Geçtiðimiz her sokaðýn adý baþka
Bilirdik! bilirdik.... Yakýþmazdýn sen hiçbir aþka
Yasemin Demir yaðmurlu þiirler serisi
Sosyal Medyada Paylaşın:
yağmur zamanı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.