Günah

- her sabah bilinç altýmdan usulca çýkýp,
yüzümün parlaklýðýný silip kaçardý-

anlamýþtým, üþüdüðümü hissetmediðini...


bir adým yok benim!
hiçbir isim yaslanmadý, benlik duvarýma
yüreðimden geçen her insanýn
parçalý bulutlu sözünü
koltuk altýmda taþýdýðým, çantamýn içine attým
hangi aðacý öptüysem, kökü kurudu
hangi çocuðun baþýný okþadýysam
midye kabuklarýnýn içine kaçtý

oysa ki!
bende çocuk olmuþtum bir vakitler
babamýn ayaklarýný yýkamamak için
inadýmý omuzlarýmda taþýrdým
babamýn kaþlarý bir býçak gibi keskinleþirken
ansýzýn çýkagelen karýncalar
dayak yememem için kollarýný sývazlayarak
iþe koyulurlardý

baþýmýn üstünde kara bulutlar, gözdaðý verip
içimi dýþýmý tehdit ederken
rutubetli bakýþlarýmýn altýndan
acýlarým kývranarak geçti


gecenin esrarengiz sessizliðini yüzüme sürerek
aklýmý ayazda býraktým
topallayan atlarýn baþýna iþtahlý kurþunlarýn girdiðini
tüyleri yolunmuþ tavuklarýn
yaðli ellerle boðulduðunu
gördüm


kirli ellerimle dokunduðum ýrmaklarýn
dudaklarý uçukladý
bir adým olmadýðý için
ölen her çocuðun ismini kucaklayýp
yüreðimin parmak arasýna gömdüm



kötüyüm!
bir gece yarýsý
delikanlý bir sokaðýn, teninde gezinirken parmaklarým
þakaðýma sýkýlan bir kurþunla, öldürüldüm


bir adým yok...!
günahým
öldürüldüðüm yerde, yedi yerimden býçaklayarak kaçtý
tanrý, o sýrada düþ kurmakla meþkuldü
hiçbir günle aramda, duygusal bir baðlantým olmadý
hayatýn her karesinde, saçýmýn bir telini býraktým
uzuvlarým çürüyüp kokmaya baþlayýnca
son kareye býrakacak bir tel kalmadý


ve
tanrýya bu kadar yaklaþmýþken
dudaðýmýn en ince çizgisinde
aþkla koyun koyuna yatan aðýrbaþlýlýðýmý
tanrýnýn gömlek düðmeleri arasýnda
harcýyorum


"su" dedi; günah
son nefesimde inat edip yerinden kýmýldamayan
çýðlýðýmýn göbek çukurunda















Sosyal Medyada Paylaşın: