kardeşime
yýllar geçip bulunca kendimizi
yeni hayatýmýzý ve eþlerimizi
sen geldiðinde evime...
sen koca bir kadýn bir anne
bense...
sana baktýgýmda uzaktan o herþeyi bilen koca kadýnýn
bütün yaralarýný ve kýrgýnlýklarýný bilen ben
biz ne zaman büyüdük b kadar diyorum içimden.
oysa sen sokakta oyunlar oynarken sana ablalýk eden ben
pencereden seni izleyip eve çaðýran ben
ne ara büyüdük ki hiç bilmeden.
dolabýmda senin yaptýgýn karnýyarýk pilav
odalarda senin kokun var
daha dün surada uyumus urada sohbet etmiþtik
þimdi sen gidince ben bu yalnýz ve kimsesiz hayatýma geri döndüm
gurbette olmak canýmý acýtýyor
sen yanýmda ýken annem
evimiz odamýz çocukluðumuz yanýmda ýdý.
nerden öðrendin böyle güçlü durmayý
böyle gittiðin her yere kök salmayý bilmiyorum
ama ben
köküne bulaþýk suyu dökülmül asma aðaçlarý gibiyim.
ne kök salabiliyorum nede vazgecebiliyorum büyüme sevdasýndan
dalsýz budaksýz yapraksýz...
kardeþim..
büyüdükçe daha kýymetli varlýgýn...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.