Zingerilla VIII

’Düþe kalka yürüdüðü yollarda ,
Bir aðacýn gölgesine yaslanmýþ uyuyordu .
Elleri iki yana düþmüþ ,
Sazýný çýnar aðacýna dayamýþ ,
Derin bir inzivaya çekilir gibi ,
Ruhunu salýveriyordu Mezopotamya’ya ,
Bütün doðal örtüsüyle, Renas’ýn yüreðine dolanýyordu renkler .

Bir þenlik bahsesi gibi
Renkler , ovalar , daðlar , nehirler
Ve nehirlerin , daðlarýn kýyýlarýnda açan çeþitli çiçekler
Bir rüya gibi Mezopotamya
Bin bir türden çiçeklerin ve aðaçlarýn arasýndan geçerek ,
Baþýný gökyüzüne kaldýrýp ,
Yýldýzlara ip atarak týrmanýyordu .
Gökyüzünün bir ucundan, bir diðer ucuna yaþam iplerini gerip ,
Salýncak kuruyordu en çocuksu haliyle .
Yalýn ve esmer ayaklarýný gecenin karanlýðýnda ,
Bir gökyüzüne kaldýrýp ,
Bir gecenin karanlýðýna daldýrýyordu .
Islýklar çalarak ,
Kürtçe Stranlardan geçiyordu her dilde . ’

Renas Westminster caddesinde aðýr adýmlarla yürürken ,
Taþlý ve kalabalýk sokaðýn kenarýna atýlmýþ masaya oturarak ,
Westminster caddesini karþýsýna aldý .
Caddeden geçen insanlarý izliyordu ,
Her zamanki gibi orta þekerli kahvesini masaya býraktý garson .
Renas çantasýnýn içinden küçük not kaðýný çýkartarak ,
Eðik el yazýsýyla ;

’ Mýn bîrîya welat kýrîye
Mýn bîrîya xewe kýrîye
Agir ketiye nav dilê min
Hévîya mýn mýzgîna azadîye . . ’

Kahvesini aðýr aðýr yudumlarken Renas
Not defterinden temiz bir sayfa daha çevirdi ;

’ kadim diyarýmda yudum yudum tatsam mutluluðu
gökkuþaðýnýn altýna
saklansam bedenimi kavuran güneþten.. ’

Yorgun bedenini masadan aðýr aðýr kaldýrdý Renas ,
Cadde boyu yürüyüþe geçerek .
Bir köþe baþýnda durup etrafýný izliyordu Renas ;
Okyanuslarýn üstündeymiþ gibi ,
Rüzgarla dans eden gençler .
Dudaklarýnýn kenarlarýndan damlayan sevgi kýrýntýlarýný topluyorlar elleriyle,
Sonra dudaklarýnýn köþesinden öperek ,
Yüreklerine dolduruyorlar tüm yýldýzlarý ve ay’ý . .
Caddenin en kalabalýk yerinde baðdaþ kurmuþ bir sokak sanatçýsý ,
Saçý rastalý ,
Sakalý uzun ve saçaklý .
Elindeki gitarýyla aþka ve sevdaya çalýyor Latin diliyle .
Bir kadýn sonra Santür’ün tellerine dokunarak ,
Melodilerin valsýný yaþatýyor yüreklere .
Sonra Ýbrani þarkýlar gökyüzüne uçuþuyor ,
Arabi þarkýlarla buluþuyorlar gökyüzünün maviliðinde
Kürdi bir þarkýda tüm dünyayý sarýyorlar . ’

Renas þiirlerin masumluðuna inararak yürüyordu . .
Dar sokaklardan ,
Kalabalýk sokaklara ,
Ordan taþlý ve tozlu yollara ,
Bozkýrlardan geçerek ,
Kadim diyarýna varýyordu .
Sonra bir sahil kasabasýna uðruyordu ,
Yem yeþil daðlarýndan ,
Çay bahçelerinden geçip ,
Renklerin ve dillerin valsýný yaþýyordu yüreðinde .
Renas’ýn gözleri maðrur , hüzünlü .
Alacalaþmýþ gökyüzünün kýzýllýðýnda kapanýr kirpikleri ,
Gecelerin karasýnda diyarlardan geçiyordu .

Durunca ellerinin büyülü týlsýmlarý ,
Karanlýk ormanlarda yapa yalnýz kalmýþ garip bir kýz çocuðu oluyordu .
Ýçinden çýkamadýðý ,
Yolunu bulamadýðý bir yollarda yürüyordu sanki .
Artýk baþka masallar düþleyerek korkusunu almaya çalýþýyordu kendince ..

Bir kahve iyi gelecektir Renas’a,
Bir kahve daha lütfen.
Orta þekerli ,
Bol köpüklü .
Yanýnda kaçak sigarasý ...
Zingerilla’nýn nefsiyle yüzleþmek adýna ....

Renas Tutaste

Sosyal Medyada Paylaşın: