Kalabalýk bir þehrin, ortasýnda ben yalnýz, Varlýðýmdan bihaber, insan denen müstesna… Ne günümde güneþ var, ne de gecemde yýldýz, Belki de þahsiyetim, sadece bir istisna…
Bazen sessiz sedasýz, sokaklarda yürürken, Kimse farkýmda deðil, sanki ben görünmezim… Aynada suretim var, ardýmda siyah gölgem, Varlýðýma þahittir, yerdeki ayak izim…
Umurunda olmayým, varsýn tüm insanlýðýn, Beni var eden yeter, O görüyor her þeyi… Tenle candan ibaret, görünen sessiz yýðýn, Ýnsanlýk kavramýnda, dönememiþ köþeyi…
Ben bir yalnýz adamým, insanlar arasýnda, Ten kafesimde yorgun, ve yaralý can kuþum… Yalnýzlýk bana bir dost, bir teselli aslýnda, Duygu yoðunluðunu, yalnýzlýkta bulmuþum…
12.08.2014 BAFRA
Videosunu izleyebilirsiniz www.youtube.com/watch?v=GFLzsCfYMpk Sosyal Medyada Paylaşın:
Şair Yürek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.