yeter...! yoruldum sonu kötü biten masallarý dinlemekten; kulak mememe asýldýkça yerin dibine koþmaktan, gökyüzü bir köpek gibi havladýðýnda aynamda gördüklerimin arsýzca yüzüme gülümsemesinden yoruldum
neden konuþurken kekeliyorum sanýyorsunuz...? aðrýma doðru yürüyor içimdeki kadýnýn küstahlýðý; hayýr...! biz birbirimize benzemiyoruz; dinlemeyin onu söyledikleri anlamsýz, aðzý tuzluk
yeter...! yoruldum diyorum kendimle alýp veremediðim hiçbirþey yok anne; bir kere olsun, güvenin kýpýrtýsýz olsun, saçlarýn kýrýlmasýn; sana söz veriyorum yüzümden yalancý baharlar geçmeyecek, konuþ anne! bir çayýra uzanýr gibi uzanayým sesine bir tek sen konuþ
susun...! sesli düþünmekten vazgeçin; insan susarak da özgür olabilir
yüksek müsadenizle þimdi kalkýp elimi yüzümü yýkacaðým; döndüðümde sizleri sessizliðin sýrtýný sývazlýyor olarak görmek istiyorum