Ufka bakýyorum… hep: gözlerin.
Yolum hep sana akar.
Kulaðýmda sevda sözlerin,
Dudaklarým mühürlü.
Etme yar,
Bu, sevda deðil…
Beden deðiþtirmesi ruhun.
Ruhun, ruhumdur ey yar.
Okþadýðýn saçým ve o elin,
Bir avuç toprak ola…
O toprak, üstüme yorgan ola.
Biz, bir avuç topraktayýz yar…
Topraða salýnca saçlarýmý,
Gidince biz
Ne olacak o okþadýðýn el?
“N’olcak o saçlar, o eller” deme
Ondandýr topraðý seviþim.
Tükendim
Dönüþler için geliþlerden,
Gerçek olmaz yeminlerden,
Duyulmayan seslerden,
Akmayan gözyaþýndan
Bir iz ver.
Ýnandýr bana hayatý.
Gerçek miyiz,
Düþ müyüz?
Yüreðime giren burguyu,
Beynimi saran örümceði
Görmüyor, duymuyor kimse! ..
Uyumak…hep uyumak
Ve gözümü açtýðýmda “sen” olmak
Ne güzel olurdu….
Tükendim ama,
Anla artýk,
Tükendim…
Tüketti bu sevda beni,
Al götür bizi topraðýn baðrýna
Verelim sýrtýmýzý Yaradana,
Aðlasýn sevinçten ruhlarýmýz
Sarýlsýnlar mezar taþýmýza.
SERAP HOCA