BEN SENİ BÜYÜK SEVDİM

Ben seni sevdim
Neden? diye sorma bana
Bilmem ki, anlatamam ki...
Ben senin önce,kelimelerle dansýný sevdim
Onlarla, sanki buz üstünde
vals yapýþýný sevdim....

Ben senin sohbetini sevdim
Deðer veriþlerini, saygý gösteriþlerini,
Kelimeleri, oya gibi iþlemeni sevdim...

Ben senin kaçýþlarýný sevdim
Korkarak, çekinerek, ürkerek
Ve sonra sessizce birden geliþlerini sevdim...

Sonra senin gizemli oluþunu sevdim
Ülkemin mis kokulu yaylalarýndan
Güneþ gibi doðup, çevreni aydýnlatmayý saklamaný sevdim...

Ben senin utanmalarýný sevdim
O utangaç tebessümünü, baþýný masumca öne eðiþini,
Yaptýklarýný gururla anlatmak yerine,susuþlarýný sevdim...

Ben senin kapýna gelen bu susamýþ dilenciye
Gönül bahçendeki sevgi çeþmenden
Bir yudum su veriþini sevdim...

SEVDÝM seni deyip de sonra yine kapýyý kapatmaný sevdim.
Yaþadýðýn bu þehirde, ayný havayý solumayý sevdim.

Tekrar gelip kapýný çaldýðýmda
kapýyý açmayýþýný, içeride sessiz kalýþýný sevdim.

Hatta inanmayacaksýn ama
Sevgi çeþmeni kapatýp,beni susuz býrakmaný bile sevdim...

BEN SENÝ BÜYÜK SEVDÝM..


Ama artýk Abbas yolcu,pýlýmý pýrtýmý toplayýp gitme zamaný þimdi.
Dilenci de olsak,insanýz sonuçta
Su verdiðin bardaðý boþ vermek olmaz.koydum içine birþeyler karýnca kararýnca
Kabul buyurursan ne mutlu bana.

GÖNÜL BAHÇENDEKÝ SEVGÝ SUYUNUN HÝÇ KESÝLMEMESÝ DÝLEÐÝYLE....

Þafaknur Yalçýn
















Sosyal Medyada Paylaşın: