Bilemedik
Yüreðim sükut eyledi bu gün,
Ruhum sessiz bir yakarýþta.
Almakta beni benden , etrafýmda olan biten.
Nedir bu , düþ mü gerçek mi..
Ýnsan böyle zulüm eder mi
Neden çektin elini bizden
Razý olmaman neden,görmemen
Layýk olamadýk , seni anlatamadýk
Yargýlayamam seni vardýr bir bildiðin
Ben kendimden bilirim yansýtamadým seni
Aðlayan analar artýk dinsin zulüm
Ýnsan silkelen ,kendini gör
Bilir gönlüm yastadýr ,olan biten hep bendendir
Sen aklýmýzý verdin , sonra seni anlatmamýzý istedin
Sildin dünyadan þefkati, biz ne kadar þefkati bildik
Sildin dünyadan insanlýðý , insan kendini ne kadar bildi ki
Uydurduk kendimize her þeyi, bekledik senden düzeni
Görünmeyen yerde her þeyi oldurduk,sonra görünene kabahat aradýk
Bilemedik ki düþünce de bile sen vardýn, ona göre yol verdin
Bilmedi insan oðlu her þey insanlýkta gizli bir þifreydi
Maddi ilerlemeyi manevi den üstün tuttuk
Teknolojiyi insanlýk sandýk, birbirimizden uzaklaþtýk
Yalaný , güzel gösterip kendimizi kandýrdýk.
Aðlarým þimdi zulüm görene deðil zulmedene
Ne zor görev verilmiþ ona
Anlasaydý zulme üzülen þefkat isterdi zulmedenin yüreðine
Anlasaydýk eðer zulme uðramadan düzeltirdik kendimizi
Aðlamadan bilirdik insan olmanýn kýymetini
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.