Sencil

Aþkýn sözlük anlamýný yitirdim
Sözleri gözlerinde tükettim
Günleri yolunu gözlemekle, dünleri solunu özlemekle bitirdim
Susmadan konuþamam, haykýrmadan yazamam ben
Bana ezelden aykýrýydýn zaten sen
Kalmadýysa artýk içinde, için hiçe eþit deðil mi zaten halk dilinde ?
Dile gelmeyen sözcük uyuyan ayýdýr kendi ininde
Virgülü noktaya çevirip gitmiþsin nihayetinde
Vazgeçiyim derken az geçmiþsin aþktan
Azledilmiþsin, azmetmekle tanýþmadan
Kendini kilitlediðin kafeslerden
Açýp, çýkýp, kaçmýþsýn yavaþtan
Eþit deðil ikimizin de sevgisi
Sorarým sana senle beni toplasan eder mi hiç sevgili ?
Ne yapsam deðiþmez ama ne yazsam asarým seni
Gönlümün odasý artýk bir mahþer yeri
Adam asmaca bu saçma halin tasviri
Halim yok inan, âlim oldum susmaktan
Ýkimiz de yaralýyýz, yarýladýðýmýz yoldan
Ucuzca silinemezsin inan hiç girmediðin hayatýmdan
Bahanelerin merheme yara
Bana dert, ele derman nasýl olsa
Ödüm kopardý ayrýlýktan
Ýlk ödün verdiðin bendim oysa bu kavþaktan
Cevap bulunmamýþ bir soruydum aþkta
Sorunluydum kýsaca
Sonlandýrmakmýþ en oluru, bu yolu
Susmak ki hendek atlatmakmýþ deveye
Denk deðilmiþ hiç iki dudaðý birleþtirmeye
Þimdi sana gelince, sen zaten yokmuþsun
Bir var olup bin kaybolmuþsun
Neyine yanayým
Sen zaten kül tutmuþsun
Kusura bakma ama ben kül yutmazýn tekiyim
Bilirsin kalbinde hep tek kalmak isterim
Çünkü aslýnda ben, bencillikten deðil
Sencillikten yana delinin biriyim

Ýlayda Kaya
Sosyal Medyada Paylaşın: