SESSİZ ÇIGLIK

iki çocuk vardý
pencerenin önünde
pencerenin dýþýnda dünya
çocuk gülüþlerini düþürmüþ
onu arýyordu
kýz seslendi en masum haliyle
demin bulutlarýn arasýndaydý gördüm
çocuk gamzelerini arýyorum
sus ses çýkarma dedi
ikiside çocuktu daha
birinin gözleri bulutlarda
birinin gamzesinde gizemi
hiç eksik olmazdý tebessümü
þimdi ikiside hüzünlüydü
biri gözlerini yere egmiþ
biri yanaklarýný silivermiþti
çocuk seslendi
elma desem çýkma ,armut desem çýkma
kýzýn sesi uzaklardan geliyordu
ben senden hiç saklanmadým ki
çocuk seslendi
hadi elimi ve geri
kýz gülümsedi
benim elim hep sendeydi
bakarak aglaþan tomurcuklara
ikiside susuverdi
birinin bogazýnda yabancý bir el
birinin býçaklarla kesilmiþti gülüþleri
gözlerinde vurulan bebeler
gülüþlerinden vurulmuþ çocuklar mevsimiydi
sokak aralarý dilsiz
pazar yerleri ýssýzdý þimdi
tarlalar dokunsan baþak verecek
mezarlýklar hep sessizdi
dilsiz bir acýydý bu
ne gelincik kýrmýzýsý
ne erguvan pembesi
ne feslegenler
bu acýyý bir tek ANALAR bilirdi
onlar söylerdi
laciverdi bir agýtýn bütün hecelerini
en büyük aðu idi onlarý yakan
gözleri bulutlarda asýlý çocuklarýn
gülüþlerine kurban edilen kýzlarýn
hazin öyküsünde kanayan yüreklerdi
ANALAR bilir ANALAR söylerdi
ÇOCUK katilleri
bunu nereden bilsin ki

Sosyal Medyada Paylaşın: