MERHABA RÜZGAR
MERHABA RÜZGAR
Kayýp bir kentin gürültüsünde
Yitirdik sesimizi,
Ateþten gömlekler giyerek düþtük yollara,
Adresi olmayan sokaklarda bekledi bizi acýlar,
Dost elinden aldýk hep yara,
Düþen narýn içimizi ýsýtmadýðý kara kýþlara kaldýk,
Gören gözün fark etmediði
Açtý ruhlarýmýz kývrýlýp bir kýyýda bekleyecek kadar,
Üþümelerimizin hepsi yangýndý oysa,
Kime dokunsak buza keserdi
Siz buz yangýnlarý bilir misiniz,
Orda ellerimiz deðil yüreklerimiz kanardý durmadan,
Bir otobüs gelir alýr giderdi hüzünleri
Trenler týka basa acý doluydu,
Günaydýndan yoksundu sabahlar,
Merhabasýz yollar vardý
Daðlar gönenirdi sevinçleri,ayrýlýðý denizler silerdi,
Bir varmýþ bir yokmuþ hikayesiydi bu,
Bir masaldý belki,kayýp bir Kentin gürültüsünde
Yitirdim dostlarýmý,
Bir tren sessizliðinde uyudum,
Sabah olmak bilmedi yine,
Sesimi yýkadým gözlerimdeki yaþla,
Giyindim buzdan hüzünlerimi
Ve çýkýyorum iþte sokaða
Arýyorum dünden kalan ayak izlerimi.
Sende sessizlik olup karýþýyorsun yaðmur sularýna,
Yaðmura günaydýn diyorum,
Ýçinde bir parça sen varsýn diye,
Seni kor ateþlerde yüreðimde,
Kül edip külünü savuruyorum rüzgara
RÜZGAR BANA GÜNAYDIN DESÝN DÝYE…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.