Ne zaman içimden bir Sen geçse Ýstanbul gibi oluyorum! Fethediyorsun tüm hücrelerimi Kalbimin surlarýný yýkýyor gözlerin… Yüreðimin tahtýna oturuyor Ebediyen hüküm sürüyor gözlerin.
Gözlerinin perdelerini kaldýr Efendim Ben gözlerine uyuyorum Yýldýzlar gözlerine uyuyor Ay yüzüne Ve bir þarký düþüyor dilime Hasretin bin katýna çýkýyor
Gözlerinin perdelerini kaldýr Efendim Bir Ýstanbul sabahýna Sonsuzluðun ýþýðý vursun içime Sana uyansýn yüreðim Seni duysun! Sesini dinleyeyim, Ýstanbul’un Seni haykýran sesini Bir Ýstanbul sabahýnda…
Martýlarýn sesini dinliyorum Bir Ýstanbul sabahýnda. Bir Ýstanbul sabahýnda, Gözlerimi bir kere daha sensizliðe açýyorum! Bir yanýmda yalnýzlýk oturuyor Sol yanýmda sensizlik! Bir vapur geçiyor önümden Üzerinde Sen! Ýsmin takýlýyor gözlerime Bir yaþ damlýyor yanaklarýmdan Sonra bir sel akýyor deniz boyunca! Özlemin sarýyor yüreðimi Hasretin ilmek ilmek sýzlatýyor, Seni arýyorum Ýstanbul’un boðazýnda! Suyun sesinde, Martýlarýn göz bebeklerinde, Sultan Ahmet’in içinde! Sonra bir ses dalgalanýyor ruhumda Gel, Buradayým, Ýþte tam burada Yüreðinin derinliklerinde! Ve bir ses yankýlanýyor boþlukta, Beni çaðýrýyor. Huzura gark oluyor Ýstanbul Ve ben Seni buluyorum Sevgili!