Bakýþlarýný anlayan yok Sen baktýðýnýn kalbini yakýyorsun Gözlerine yakýþaný bakýyorsun Sultaným, Bazen ela bakýyorsun, Bazen en siyahýndan kara Ne güzel de söylüyorsun Söyletiyorsun Elinden tutanlara Ya Rabbi! Ben puþmaným, ... Söylerken, hem ela hem en siyahýndan kara Gözlerin, En güzelinden Güzelin Nuruyla bakýyorsun. Sana bakabilen yok, Sana hep karanlýklar ardýndan bakanlar var. Karanlýklarýna ayna oluyorsun birinin, Birinin aydýnlýðý oluyorsun, Biri sana bakýnca o karanlýktan… En güzelinden Güzel Gözlerini, Bembeyaz nuruyla, Kimi zaman yemyeþil, Bazen en siyahýndan kara Gözlerini… Bakabilirde, görünce kendini, Kendine bakan ela Gözlerini, Düþüp de bir kuyuya seneler boyunca, O Bakýþýný iþleyip kalbine, Sana Baba diyerek koþan… ‘Burasý benim yurdum… Bu Gözler benim anavataným… Bakýþlarýn Cennetim…’ ‘Senin Gözlerin cenneti anlatýr, Benim gözlerim de Seni, Seni Sultaným!’ Ayýrma kapýndan sana geleni… Ayýrmazsýn! Ben Seni býraksam da Sen beni býrakmazsýn. ’Sadatýn evladý yerde kalmaz’ biliyorum, ’Tuttuðumuz eli býrakmayýz Býrakacaðýmýz eli de tutmayýz’ dersin. Tut elimden, Yürüt beni, Sana doðru koþan beni, Al Gönlüne, Senin Gönlün Cennetim, Rabbimin nazar ettiði.
20.06.2014
Hayrani Can
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hayrani Can Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.