GECELER
Kapanýn çatlamýþ dudaklarýma
Naramý dilimden alýn geceler
Sarýlýp beþikten kundaklarýma
Karaltý döþeðe salýn geceler
Duvarlar çekilir odalar büyür
Hayaller dizilir acýlar uyur
Arýmdan kaçýnma! içeri buyur
Küçücük dünyama dolun geceler
Þakaðým bembeyaz duman mý? duman
Ýçerim kor olmuþ bedenim harman
Acý bir rüzgar mý? gördüðüm zaman
Saçýmda zil siyah kalýn geceler
Ah sakla beni, beni göm kendine
Derdimi de sarýp bedenine
Üstümde kara gömlek, kefenine
Bir lahza mutluluk olun geceler
Hüzün ne kahrolasý sigaraya, nede þu zalim gecelere benziyor. ne kadarda çekilmez olsa, ne kadar da sabahlar olmayacak desem de yinede geceleri bazen sabahlara bir pencere gibi açýp! umudumu bir tül perde kadar rüzgarýna býrakýyorum ama hüznün gecesi ne umut kabul ediyor ne özür nede bitmek tükenmek biliyor.Ya candan vaaz geçeceksin yada seve seve ayný olun yolunda gideceksin .
iþte ben öylesine bir boþluðun içinde boþ gözlerimle boþ bir uçurumu seyretmeye alýþtým, demekten baþka çarem de yok zaten benim her gece sabaha ektiðim adýný umut sandýðým ve ilk cemre düþer gibi, kalbime düþürdüðüm bu yerden birde bakýyorum ki sarýmsý dikenlerden baþka bir þey yeþermiyor. Bedeni yolum, dalý kaderim, ucundaki diken ise dertlerim dir, benim çilemdir kokusu hasret, rüzgarý aðýt gibi parçalar yüreðimi.....
ve her gece soluduðum o,
HÜZÜN...............................
olur
Adem YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.