Satýrlarda sevdalar, sanýrsýn ki kendine
Damla damla naðmeler, alýr gidersin her gün.
Su yerine alevler, düþer gönül bendine
Baþýn düþünce öne, çeker gidersin bir gün.
Yanan dað gibi kalbin, geride kalýr külü
Kýrýk dökük enkazda, tüter ince bir duman.
Karanlýk bir tül sarar, suskun kalan bülbülü
Ne özünde bir umut, nede gönülde güman.
Okyanusça çaðlayan, sineden eser kalmaz
Sükûtun hükmü sürer, kýpýrdamaz tek yaprak
Doluya koysan olmaz, boþa eklesen dolmaz
Umut yerle bir olur, tene deðince toprak.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.