DÜŞ ÜLKESİNE DOĞRU
Karanlýðýn, güneþi uðurladýðý bir zamandý
Tam, gitti ve bitti derken
Yokluðuna artýk, alýþmaya baþlarken,
Anýlarý yýrtarak çýktýn karþýma yine…
O haþin ama bir o kadarda ürkek bakýþlarla
Oturuverdin izinsiz karþýma
Yosun rengi gözlerinle
Sessizce kanayan yarama basýverdin yine tuzu…
Oysa…
Oysa oturmuþtum ben çilingir soframa güzelce
Demlenip kendi kendime
Boþalan ve sayýsý artan kadehlerimle dertleþiyordum
Sensizliðin verdiði acýyý yudum yudum
Paylaþýyordum onlarla sessizce…
Senli sularda boþa kürek çekmekten yoruldum
Ufku görülmeyen denizlerde kayboldum
Yokluðunun ayazýnda çok üþüdüm
Yaktýðým sadakatsizlik kandillerinde bile
Kuru bir yaprak gibi titredim.
Ayný denizde dalgalansak da,
Farklý sahillere vurduk hep, asýlsýz bahanelerle…
Evet
Bunlar yüreðimin,
sancýlý hüzünlerimin kalemi olup yazdýðý
Lavlarla kavrulmuþ ve kuraklaþmýþ
Topraklarýn altýnda kalan
Gün yüzüne hasret bir yaban çiçeðinin masalý iþte.
Kurumaya yüz tutmuþ bir çiçeði hazine gibi ruhunun
Odasýnda saklasan
Ne yazar ki…
Sus,
sus artýk, konuþma!
Sadece dinle beni
Yalancý kehânetlerini
Esaretliðini düþünmek bile
Gözlerimde sel olmaya hazýr bekliyorlar
Ýçin için sýzlayan sol yanýmla
ve
Hicranlý þarkýlarla acýlý coþkularla hem de…
En çok ta geceleri,
Geceleri yalnýzken koyuyor özlem, yüreðime bûselerini
Ve lâl olmuþ dilimdeki sitem ise,
Seviþiyor susamýþ dudaklarýmla
mühürlediðim aþk pazarýmýn kepenklerini
Suskunluða mahkum ettiðim dilimi
Açtýrma bana artýk mâzinin kapýsýný...
Son isteðim ise;
Ýzin ver de dilim küssün sevgiliye
Ruhumda gücensin sevgine
Ne olur…
Býrak ta gideyim artýk,
Çerçevesi hâyâl olan resminle
Cezamý keserken kýrdýðýn kaleminle
Can evimden yaktýðýn közlerinle
Kendi yýkýk hâyâllerimin düþ ülkesine doðru…
Þafaknur YALÇIN
Sosyal Medyada Paylaşın:
şafaknur yalçın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.