Papatya
Yine güneþ doðdu güne, gözlerimde sen.
Ne olurdu bir kez bana ’Gözlerim’ desen?
Gözler anlatýr ya hani insan aþkýný,
Ne güzel bir aþk yaþardý; gözlerim ve sen.
Gözlerin ki gökyüzünün saflýðýna denk,
Lakin aþk, gülüþ kadar saf deðildi pek.
Son sözünü söyleyip de terk-i diyar ederken,
Bekleyeceðim dedim; gün doðana dek!
Sen günün doðmasýný güneþin doðuþu sandýn
Benim günümün doðumu, senin gözünde saklý.
Sakladýn, çýkarmadýn. Gün görmedim sayende.
Gözlerine aþýk olan þu kalbime hak mý?
Hakkýn yolu birdir. Gelmez misin ey yâr?
Bende sana zimmetli aþk dolu bir kalp var.
Çýk gel ordan. Ýhanet etme emetinetine.
Sýcaklýða hasret kalan þu elleri sen sar.
Sana papatya topladým. Gelmez misin?
Aþýðýna bir tebessüm vermez misin?
Feda ettim ömrümü. Çok görme ne olursun.
Bir papatya kadar da sevmez misin?
Semih Aþcý
26.07.2014 / Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.