bütün kuþlarýmý yitirdim
aslýnda bu , hiç deðiþmeyen bir temmuz hikayesiydi
çýplaktý ayaklarým bedenim gibi
oysa bir anne þefkatiyle bastýðým topraklarýn sesiydi
dinlediðim belki bir aðýt
belki acýnýn ta kendisiydi
annemi arýyordum umutsuzca
parçalanmýþtý bedeni
her bir parçasý daðýlmýþtý sanki bir baþka coðrafyaya
bende kalan yalnýzca yüreði
ve duvardan düþmüþ bir resim
kucaðýnda ben yanýnda babam
kan içinde bir resim
annemden daðýlan son parçalar arasýnda
hiç bir aðlamanýn faydasý olmazdý artýk
bizler yalnýz býraklýmýþtýk
Ortadoðu coðrafyasýný þekillendiriyordu yeniden
uzak coðrafyalardan amcalar
Kan, zulüm ve gözyaþlarýyla
önce bütün kuþlarýmýzý
sonra da bütün ümitlerimizi öldürdüler
tüm dünyanýn gözleri önünde
bir baþarý hikayesi daha yazdýlar
bir açýlýmda daha baþarýlarýna imza attýlar
insanlýk seyretti bizim hikayemizi
bizim hikayemiz belki de bitti
ama onlarýn hiç bitmeyecek günahlarý
onlarýn duyarsýzca ihanetleri
Tanrýya götürebilecekleri tek hikeyeleriydi
þimdi daha çok yardým týrlarý gönderecek
daha da çok " insani " yardým organizasyonlarý
ve daha da çok insaný
yok edebilmek için
iki yüzlü ve iyilik timsali yüzleriyle
maskeli þeytanlýklar yapacaklar
yalnýzca kan , zulüm ve gözyaþlarý için
yine silahlar gönderecekler
yine bizleri katledebilmek için
amcalar
teyzeler
kardeþler
annemi isterim ben
kuþlarýmý
uçurtmalarýmý
duydunuz mu beni ?
sesimi duyan var mý ! ...