UMUTSUZ VAKA

Kimin gücü yeter ki bu aþký bitirmeye,
Tutkum sana bir ömür sürecek biliyorum.
Belki de ramak kaldý aklýmý yitirmeye,
Yüreðim aþktan hesap soracak biliyorum.

Bir gelip bin gitmeler, aklýmý yordu gülüm,
Yokluðun ecel imiþ, vurdukça vurdu gülüm,
Mektubunu açmadým, masamda durdu gülüm,
Okudukça kalbimi kýracak biliyorum.

Gittiðin o yollarýn, bataklýktýr bak sonu,
Vicdanýna kulak ver, yüreðin tanýr onu,
Gün gelip piþmanlýðýn yenilmez gururunu,
Alnýnýn ortasýndan vuracak biliyorum.

Oysa sen gençliðimin, ilk aþký, ilk tutkusu,
Yorgun düþmüþ bir ömrün, daldýðý yâr uykusu,
Gözlerim yokluðunun verdiði bu kâbusu,
Aldýðým her nefeste görecek biliyorum.

Kimse bilmesin seni, gülüþün bende kalsýn,
Kollarýnda sarýþýn, öpüþün tende kalsýn,
Ýçimdeki ateþin günden güne çoðalsýn,
Külleri sana kadar varacak biliyorum.

Sensiz hayat anlamsýz, huzur senin sesinde,
Darmadaðýn olmuþum, dermaným nefesinde,
Nice Kerem’i yakan aþýklar ülkesinde,
Bu çaresiz bekleyiþ, yoracak biliyorum.

Gece isyan edecek güneþ hiç doðmayacak,
Feryadým yükseldikçe göklere sýðmayacak,
Ve sevda ikimizden kaçarken köþe bucak,
Kalbim birgün ‘’pes’’ deyip duracak biliyorum.


25.07.2014 [E.Y]
Sosyal Medyada Paylaşın: