Sokaktan gelmiþim, Sokaðý eve getirmiþim. Kahvedeki dedikodularý, Dükkanýn sýkýntýlarýný, Manavýn açgözlülüðünü, Marketin kapanmasýný, Teoman’ýn aþkýný, Sevda’nýn ona bakmamasýný, Hepsini toparlayýp, Aklýmýn koltuðuna alýp Eve getirmiþim.
Eve sen de gelmiþsin, Benden önce gelmiþsin, Eve çiçek getirmiþsin, Beni de utandýrmýþsýn. Çay demlemiþsin, Yanýna pastane tuzlularý, Balkonda iki sandalye Tekrar açýk havadaymýþýz Evden dýþarý adým atmadan.
Sen bana anlatýyorsun Sevda’nýn kimi sevdiðini, Teoman’ýn güvenilmezliði Marketin niye kahraman bakkala yenilip, Kahvenin nasýl asýlsýz hikaye yaydýðýný.
Sonra... Sonra infaz memuru geliyor Alýp götürüyor beni hücremden. Yürüyorum iki memurun ortasýnda, Yürüyorum ellerim kelepçeli Ýnfaz odasýna doðru, Aklýmda hayatýmýn en güzel günü.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İlhan Kemal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.