BU İKİ KİŞİLİK ŞEHRİN

Asi bir çaðlayan olduk
Biz gönlün tenha coðrafyalarýnda
Yitirdik bakir ve masum sevgileri
Hayat deðirmeninin taþlarý olduk
Umutlarý ezen...

Nehirleri tersine akýtýp koca þehirleri yýkan
Kumsala yazýlmýþ isimler
Suyun üstüne açýlmýþ yollar gibi kaybolduk evrende
Ayný safta oynasak ta
Ýstem dýþý kendi kalemize attý golleri ayaklar
Maðlubiyete koþar adýmlarla
El ele, göz göze gider gibi...

Sinede açan sabýr çiçeklerini
Gönül baðýmýzdaki sevda güllerini
Soldurduk acemi bahçývanlar gibi.
Kaçýþlara gel_git lere dayanamadý
Yürek mahkum larý
Son kurþunu da sýktýk hiç düþünmeden
Bu kara sevdaya...

Þimdi ise mutsuzluðu hedef tahtasý yapýp
Ona odaklandýk
Sýðmýyor yalnýzlýklar bu koca þehre
Sessiz çýðlýklarýmýzý isyana dönüþtürdü kalemimiz..

Gel de gör be yosun gözlüm.
Çare deðil artýk þýmarýk piþmanlýklar
Limanda beklemek olmaz
Bileti kesilmeli son yolcunun da
Tabelasýný da deðiþtirmeli
Bu iki kiþilik þehrin.
Silme zamaný geldi onu haritadan
Saymayarak bu kenti coðrafyayý da baþtan çizmeli...


Desem de defalarca kaç kez kendime,
Gel de gör be nehir gözlüm
Kaþesini basmýyor bu deli gönül
Sol tarafa hala
Basamýyor ne yapsa da...

Þafaknur Yalçýn



Þiirime ses ve nefes olan sn Süleyman ALTUNBAÞ hocama teþekkür ve saygýlarýmla…









Sosyal Medyada Paylaşın: