dur gitme son kez bir düþün
benden daha çok bekleyenin mi var
benim kadar özleyenin mi
nedir bu teleþýn yarý yoldan döneceksin
sana bir elimde yüreðimi
diðerinde umutlarmý getirdim
kim bilir belki de avuçlarýna sýðmayacak
parmaklarýnýn arasýndan gözyaþlarým olarak akacak
sen benim küçücük dünyamda
mor ötesi bir ýþýksýn
yayýlýrsýn hücrelerime usul usul
derdime derman olursun
bu gün gidiþinin ikinci günü
gelirsin gözlerimin önüne hüzünlenirim
sesin çýnlar kulaklarýmda
boþalýr gözlerimden yaþlar boðulurum
öyle bir girdin ki içime
söz geçmez yüreðime
hasret kaldým beraber geçirdiðimiz günlere
hadi dön bitsin özlemler
bilki döndüðün gün herþey deðiþecek
unutulacak bu kýrgýnlýklar
küllenmiþ sevdamýz yeniden alevlenecek
seni seviyorum dediðinde ...
Refik
27.07.2014
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.