Sevme diyordu !

Sevme diyordu !
Sevmeyince acý çekmezsin...
Önemseme kimseyi, takma hiçbir þeyi...
Duygularýný aldýr, hissiyatlarýný kaldýr.
“Sevme!” diyordu.
“Sana ne?” diyordu sen mi kurtaracaksýn dünyayý?
Sen mi durduracaksýn savaþlarý?
Býrak yiyen yesin yetim hakkýný.
Sen sesini çýkarma, salkýmý yiyen bilir tadýný.
Hoþ gör, hoþ gör bütün çarpýklýklarý.
HOÞ KÖR olmuþuz, hoþgörü koymuþlar adýný.
Etrafýnda þerler aksýn içine…
Sen elinle deðil kalbinle bile buðz etme...
Sevmemeliydik deðil mi; düþünmemeliydik.
Koyun olmalýydýk gütmelilerdi bizi.
Sevginin can damarý olduðu bu dünyada,
Sevmemeliydik!
Yüreðinin mihenk yapýlacaðý ahrete,
Ah! Dünyada yüreðimiz yoktu deyip gitmeliydik.
Dur vazgeçme !
Sevgi bu, yürekte ki en asil duygu, sakýn es geçme !..
Bilirsin sevgisizlik asýl kendi yüreðini yaralar..
Her sýkýntýya kapýlarý aralar..
Ne göðün mavisini görebilirsin o zaman,
Ne yüreðinin sýcaðýný...
Biliyor musun ? Baharýn o nadide kokusunu bile alamazsýn..
Sevgisiz olunca huzuru ruhuna dolduramazsýn..
Allah o kalbi sana sevgiyle, sev diye verdi..
Verdi ki bu sana da kalbine de en büyük deðerdi !..

| Nur Hayat Þuara

Nur Hayat Þuara (Ruhun Merdivenleri) kitabýndan..
Sosyal Medyada Paylaşın: