Kerpiç Çift gözlü odam Yayýlmýþým katlanýr sedyeme Kulaklarýmda isyanýn ýrmak gibi nefesi: “Bu kente yalnýzlýk düþtüðü zaman Uykusunda bir kuþ ölür ecelsiz Alýp da baþýný gitmek istersin Karanlýk sokaklar kör, saðýr,dilsiz”
Bu kent karanlýk Gözünü alýyor ýþýltýlý aydýnlýk Bu kent saðýr Kulaklarý týkalý feryatlara Bu kent kör Görmüyor göðe sýkýlý yumruðu Ve bu kent dilsiz Haykýramýyor acýsýný daðlara
Açtým çift gazete sarýlý Büyük,baþ döndüren þiþeyi Daldým þehrimin daðlarýna Ve gürül gürül akan ýrmaklarýna Ben yayla çocuðuyum Çiçek kokusu duymalýyým Rüzgarý hissetmeliyim ense kökümde Ve þeker yer gibi yemeliyim Beyaz kar tanelerini
Bir gün gelir elbet Ulaþýrým topraðýma Sýmsýký sarýlýrým Saçlarýna yýldýz düþmüþ Gözleri nemli kadýna Anama
Sosyal Medyada Paylaşın:
erhanbay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.