Ne Güzel Gülüyorsun Benim Abim

Ne güzel gülüyorsun benim abim
Sen gülünce
Ferahlýyor kalbim
Sen gülünce
Daðýlýp kül oluyor derdim
Sen gülünce
Artýyor yaþamaya hevesim

Erzurum’da
Beraberliðimizin son günleri
Yer
Ýbrahim Erkal sahnesi
Seyrettiðimiz son oyun
Ýsmi
"Bir delinin hatýra defteri"
On dakika boyunca
Uyumuþtum kafamý koyup omzuna
Alkýþlarla kendime gelmiþtim sonra
Kulaklarýmda hala o müthiþ kahkaha

Veda yemeðinde
Genç, gülen yüzler masalarda
Iþýk ýþýktý gözlerinin içi
Sevginin gücünü gördüm orda
Sabrýn çelikten direncini
Ýnancýn bükülmez bileðini

Bir ara ceketin cebinden çýkardýn
Tatlý bir kýz çocuðu resmi
“Bu benim torunum
Yüzünü görmediðim caným” dedin
Tittriyordu dudaklarýn, ellerin

Yemeðin son saatleriydi
Ellerini masaya koydun
Ve kalktýn ayaða
“Size dört þey öðütlüyorum gençler
Daima gülümseyin
Ýnsanlarý sevin
Gönül kýrmayýn
Ve kin tutmayýn”

Tek tek sarýldýn dostlarýna
Sonra el salladýn ve gittin
Geride dipsiz bir boþluk
Geride boynunu eðmiþ kýrýlgan bir zambak
Geride suya hasret umutsuz toprak

Ne güzel gülüyorsun benim abim
Sen gülünce
Ferahlýyor kalbim


Sosyal Medyada Paylaşın: