yok yanýma örttüðüm yeþil;
çimen dudaklarýna nemlenen tenim,
is lekesi düþlerime düþen adab-ý nikah,
adýna ait yalnýzlýk,
duvarýnda yasemen mevsim,
ne bileyim kaç kuruþ eder yuvam...
yokluðunu saramayacak;
acizliði varlýðýmýn,
ustasý deðilim satýrlara dem vuran kahrýn...
cýmbýz, cýmbýz çekiyorum siyah saçýmdan;
beyaZ gözlerini,
seni özleyememek benden bana suç,
sana yok sanýlan ömür, ayrý ceza,
alfabeden kasti ne önem dilimde hiza,
neyi anlattýðý tarafsýz,
külü, niyetime açýlan papatya közlerinin...
saklandýðýn yerden çýkagel çocukluðum;
zamaný ebeledi kum saatime,
kalmamýþlýðýn son zerresi,
ihtiyar kaþlarýný burkan takvim bekleyiþ
her geçmiþ, badý mehran,
öfkeme sükut, dur feza yalvarýþ...
gölgemde cenke dineldi kalem,
yüreðinden uzun tut mýsralarý,
zayýf deðilim bedenim gibi;
nefesin artanýysa sen ve sen....
her bilinmezin sýrrýnda meçhulken adresin;
aþktan tavýr kader ezberindeyim,
kimse yan solunda sýcak,
öfkeyim namým da ki siyah
azrailim....
ben ve ben...
karan
tutsa(þ)k
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.