Uzak bir þehir gibi, Uzaðýnda göremem kendimi, Ne kadar çok seni hatýrlar , düþünürsem O kadar güzel görünürsün bana, o kadar iyi...
Bazen bir martý niyetine, Denizinde süzülen kanatlarým, Konunca tuzlu sulara, Simit kýrýntýsý atan bir çocuðun, Gözlerinde görürüm yüzünü. Kýzarýr birden gökyüzü, Kýzarýr yanaklarým. Seni uðurlar kendime, Yine seni karþýlarým kendimle, Uçar seker aklýmla, Senden sana. Hah hah hah..
Oðlum ’Ayaklarýn yere bassýn.’ dese de annem, Aþk bir çekim gücüne eþ, yakýn kalýr uzaklarým...
Biliyorum ki; Sen aþka inanmazsýn, Bana ve kendine inandýðýn kadar... Renk renk hüzünlü elbiseleri giyer, Her an çýkarsýn karþýma. Patlýcan moru saçlarýndan, Bir kývýlcým düþer, Ýçimdeki korlu mangala... Sanki piknikten döner gibi, Sanki sularýn koynunda yorulan, Tek beden olur ikimiz. Her akþam üstü bu günde zarardayýz diyen, Zamanýn sesi çýnlatýr kulaklarýmý. Adýna; Gülümserim gecenin ay ýþýðýna, Gülümserim yýldýzlara, Güneþ baþka þehirleri terletirken, Odana giren sivrisineklere, O zaman kýzarým ya, Açýk býraktýðýn pencereyi kapatýrým, Üstünü örterim Hasta olmayasýn diye...
Oðlum’ Boþ ver önce kendini düþün.’ dese de annem, Öyle bir öperim ki acýlarýný kendim diye uzaklarýndan...
2014/9
Sosyal Medyada Paylaşın:
Toprağımsın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.