Seni sevmek;
çivisi sökülmüþ hayata inat yaþamaktýr sevgili
her akþam yýldýzlardan toplamaktýr aþký,
Yalnýzlýðýmý sakladýðým gönül limanýmda....
Tutukluyum gittiðin günden beri,
bu aþkýn zindanlarýnda....
Ne kalem ne de kaðýt yetmez ki ...
yüreðimin çýðlýðýný duyurmaya.
Ýliklerime dek iþleyen aþkýn yaðmurusun sen,
Sevgili..
Kýzýl þafaklarýn alaca rahminden düþerken yüreðime
Gökkuþaðýndan renkler saçtýn gönlüme..
Deðerini yitirmiþken,anlam kattýn ömrüme…
Sen;
Sen ulaþamadýðým aþkýn hancýsý,
Sen, kavuþamadýðým sevdanýn yolcusu...
Ve,
Söndüremediðim yangýnlarýmýn volkan þulesi.
Hadi;
erit buz tutmuþ yüreðini lavlarýmla...
Tut yüreðimden tut
cennetine götür hadi…
Dalgalý deniz gözlerinde,
kalemimle kürek çekerken
Yüreðime aþk basmýþcasýna
batýyorum dipsizliðe,
"görmüyor musun"
Kurþunlara gerek yok ki öldürmek için,
kalbimden vuran gözlerin var ya..
yine de,
bekliyorum seni hüznün siren sesleri arasýnda
her gece hicranýn garýnda.
Sevincin yaðmuruyla ýslanýrken herkes
Hasret yaþlarýyla boðuluyorum BEN....
Yoksun!!!
Yine yoksun !!!
adýnla inleyen,
aþkýnla sýzlayan gönlümün telini koparan sevgili,
Bir þansým daha olsaydý eðer;
Bir sözle silerdim seni,
ELVEDA….
Þafaknur YALÇIN