GARİP...
iþte yine orada ,,
o tahta bankýn üzerine oturmuþ
sýrtýný dayamýþ ulu bir aðacýn gövdesine
elleri þakaðýnda
düþünceli..
uzaklarda bir yere bakmakta, özenle
gölge düþmüþ üstüne
griden de öte
karanlýk
her zamanki gibi
konuþmaya baþlýyor gayretle
elinde ne telefon
ne karþýsýnda bir baþkasý
iyi giyimli, düzgün
özenli ve bakýmlý bir hal
halinden anladýðým
deli gibi de deðil
ne yaptýðýný bilen bir hal ve tavýr sergilemekte
sanki karþýdaki daðlarýn ardýnda
uzaktaki birine bakýyor, adeta
konuþuyor biteviye
anlatýyor ki o biçim
usulca biraz daha yaklaþtým yakýnýna
önceleri yavaþ, devamýnda biraz daha yüksek sesle
konuþuyor, konuþuyor, konuþuyor
bir sevda sesleniþi dudaklarýndan dökülen
*ben seni çok sevdim*
*sevmekten asla vaz geçmeyeceðim*
*sen hep olacaksýn bende, ben olamasam da sende*
ve daha neler
hep ayný saate gördüðüm bu mecnun
kim bilir kaçýncý defa geliyordu bu yere
belli ki bir anýsý var
yaþatmaya çalýþtýðý gayretle
bir zaman sonra kalktý
dönüp baktý, oturduðu banka hüzünle
kendisine dikilen gözlere aldýrmadan
*bu son* dedi, *son geliþim buraya*
omuzlarýnda, yaþadýðý hüznün yükü ile
yürüdü, gitti
bakakaldým ardýndan
kime dedim, bu söyledikleri
dahasý kimdi, bu, canhýraþ anlatan
duyan var mý ki acaba
dahasý hisseden
bir anlayan halinden
*garip* dedim, içimden
*garip...*
20.07.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.