Kördügümlü Yürekler

Ne ben sana vedâ edecegim
Ne sen bitireceksin bu ayrýlýgý
Ne ben gelecegim sana
Ne de sen gidebileceksin...

Hiç bitmeyecekti,zaman kavramsýzlýgýndaki durduraksýz bu durum.
Saracaktý dört yanýmýzý âdeta.
Her yer soguk
her yer kýþ
mevsimler örttügümüz,
g ö n ü l l e r i m i z d e
donar ellerimiz,heryer kesili buz...

Her taraf yalnýzlýk
nereye dönsem hasret bogulu,hüzün
mevsimler eritir,huzur bugulu gülüþün.

Durup düþünüyorum
hayâlin sarýyor düþüncelerimi,
dagýlýyorum zaman elinde.
aklýma degiyor,degiyor da hüznümü dagýtýyor huzur karasý kirpiklerin.
Kan gülleri rengine çalýnan saçlarýn, salýnýyor yüregimin avlusuna,
her kývrýmý kaybettiriyor bilinmezligimi.
Yol oluyor tel tel,þükre katýyor, göçebe yüklü hislerimi...
Tutup sana getiriyor
getiriyor da,en elzemli ve kýymetliginden sevilmekli,ellerine katýyor ellerimi...
sanki açýlýyor gökyüzü, çekip sevince boguyor gibi beni,gizemli...

Düþünce,
kavramýný yitirip,
târifsizlige boguluyordu,
sözlerin anlatamamaklý yüzünden düþüp
benzetmeler geceye sýgýnýyordu
öyle yorgun ve çâresizlige bürünüp...

B i r t e b e s s ü m ü n d e n
demir alýp,
Devr-i âlem yaptýrýyordu,düþüncesi
Bütün nîmetlerden nasiplendirirce,
y ü r e g i m i . . .

Ne ben sana vedâ edecegim
Ne sen bitireceksin bu ayrýlýgý
Ne ben gelecegim sana
Ne de sen gidebileceksin...
Sosyal Medyada Paylaşın: