AĞLA MESCİD-İ AKSA

AÐLA MESCÝD-Ý AKSA

Ýslâm’ýn gözbebeði, mukaddes, mahzun þehir.
Akýyor sokaklarda sanki kandan bir nehir.
Beþikteki bebekler ölüme uyur bir bir.
Kiminin yüreði taþ, kimine düþer tasa!
Aðla sen sessiz sessiz, aðla Mescid-i Aksa.

Nebiler Nebisi’nin incindi aziz ruhu.
Bilmem kim durduracak, bu vicdansýz gürûhu ?
Býrakýn Müslüman’ý, hiç insan yok mu yahu?
Birleþmiþ Milletler ki; zalimlerden nasýlsa.
Aðla sen sessiz sessiz, aðla Mescid-i Aksa.

Nasýr tutmuþ vicdanlar, et parçasý yürekler.
Batýlý medeniler, kobralar engerekler...
Kör ve saðýr insanlýk halâ daha ne bekler?
Güçlü her zaman haklý, sayýlýyor hülasa.
Aðla sen sessiz sessiz, aðla Mescid-i Aksa.

Kudüs, ah caným Kudüs! Ne þirin beldesin sen.
Aþýklarýn gönlünde, kalplerde, dildesin sen.
Zalimler kuþatmýþken, çok mahzun haldesin sen.
Bu mukaddes davada benim de kaným aksa.
Aðla sen sessiz sessiz, aðla Mescid-i Aksa.

Sen miraçta Resul’e mübarek bir duraktýn.
Bir ilahi aþk ile gönülden gön’le aktýn.
Þu halinle Fikret’i sanki yetim býraktýn.
Seni böyle görüp de, imdada koþan yoksa,
Aðla sen sessiz- sessiz aðla Mescid-i Aksa.

Fikret GÖRGÜN
12 Nisan 2002

Sosyal Medyada Paylaşın: