ilk tekbirden sonra herkeþ “ve celle senaüke”• siz içinden süphanekeyi ardýndan imam ’fatihayý sesli okur camaat “-amiin” der ve imam zammý sure’yi koþar imam efendi tekrar "-Alla-u Ekber" diyerek tekbir getiri(r) eller yana salýnýr ikinci tekbir alýnýr eller yine yanlara salýnýr …………”
Yabýr Hasan varsa, sýra onda,
o yoksa Köse Apdýlla
naçar Kabýþýn Musa
ya da Meemetlerin Meemet, Musa imamsa
"-dokuz tekbir ile bayram namazýna
uyun hazýr olan imamaa!"
diye cemaatý ayaða kaldýrýr
herkes ayaða kalkar birer ikiþer
Hacýbey, Çöllü, Yakýp, Hacý Gozir
beyaz týð iþi namaz takkesini
naylon muhafazasýndan
itina ile çýkarýp giyerler
diðerleri kasketin kalaðýný
arkaya çevirirler
Bekir, Hoca Melit, Macaroðlu gibiler
arka saftan
saygý-deðer birilerine yer verir
birileri
ama kabul etmez, kendini bilenler
zorlarlar, gelip geri
saygýda kusur iþlemez
köyün beyefendi gençleri
imam ne kadar tarif etse de
bilmeyen yine yanýlýr
en güzeli bilen birinin arkasýnda
mevzi almaktýr
her þeye raðmen
yan taraflar da kollanmalýdýr
“nasýl olsa Adilin Arif gibi
-cami ehli,
-bilir”,
denilenler de yanýlabilir
“arkasýndakýnnarý
hatta yanýndakýnarý” da yanýltýr
güveni boþa çýkartýr
imama deðilde kendisine uyanlarý
Gafar Hasan, Gökçe Hasaný,
Güççük Bolat, Leylek Boladý,
Pandal Memet bir de Köse Memedi
en arka safa kalma mücadelesini
her bayram kazanýrlar
Yabýr Melid’inen Yakýp Melidi
en son gelir en önde saf tutarlar,
bir de;
Devecinin Yusuf, Çöllü boladý, muhtar
tekbirler ve hutbe derken
cami çýkýþýnda tokalaþma
küslükler unutulup,
barýþýp bayramlaþma
küsleri bir araya getirme
dargýnlarda kerhen de olsa hoþgörme
yol boyunca her önüne gelenle
kiminle karþýlaþýlýrþa karþýlaþýlsýn
büyük küçük demeden
herkes-herkesle bayramlaþýlmakta,
birinin peþinden seðidir Alicik, Mamaþ emmi
bakar ki yönü geri, adýmlar seri
el sallar, “-hasdir” der.. dönüviri(r)..
“-bayramýn (mü)barek ossun”
“-çok yaþa çok bayramlar gör”
….
“-berhudar ol”
…………..
“-el öpennerin çoð olsun”
………………
“-nice bayramlara”
……..
“-ömürlü ol”
kim olursan ol,
yolun gözlenmekte
bir an evvel evine varýp
bayramlanmalýsýn,
köylülüðün,
komþuluðun,
bir yere ait olmanýn tadý burada,
þimdi bir baþka
gurbetten bekleneni,
yollardan gözleneni olan
evleri de tez elden dolaþmalýsýn, bayramda
o samimi kucaklanmalarda bulur kendini insan
göz pýnarlarýndan yuvarlanýveren yaþlarda
köyde!
her evden, gurbette biri vardýr
yaþlý analarýn kollarý belki sana
ama; gönlü öz oðluna sarýlýr
..
“gelenim gedenim galmadý” diye
aðýtlar yakar aðlar-aðlatýr
her bayramda mutlaka biri eksiktir,
birilerinin birileri eksilmiþtir,
birþeyler yarým kalýr
Kar eridi su yürüdü topraða
Çiðdem çiçek dal bezendi yapraða
Cemre düþtü, hava, suya-topraða
Gel de baharým gelsin
Gel ben de güleyim
Yýllar sonra bir kadýn ana oldu
Sevdalýlar niþanlýlar kavuþtu
Hasret bitti ellere düðün oldu
Gelde bayramým olsun
Oynayayým, güleyim
DÝPNOT • ve celle senauk : vakit namazlarýnda Subhaneke okunurken bu kýsým okunmaz (bu kýsým sadece cenaze namazlarýna uygundur.) zammý sure : Namazda Fatiha’dan sonra okunmasý gereken asgarî miktar, (en kýsa üç ayet veya daha uzun ayettir).
Samimi katkýlarý için gardaþým Glenay’a ve Resim Ýçiin Sn M.Kýrýcý’ya teþekkürler
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.