sende beni büktün,yýktýn bütün omurlarmý kýrdýn, dehþetli bir acýydý,her hücreme kadar hissetim, yakýnlaþmak ne kelime artýk senden kaçmak istedim, çekmeye devam ettin beni, ýþýk bile kaçamamýþken senden,ben nasýl kaçabilirdim, içine çekerken cismani bedenimi ,ruh kaçtý gülerek o günden bu yana ruhsuzdum artýk cismimi,dimaðýmý parçaladýn, korkunçtu,
içindeki korkunç çekim, kýyma gibi parçaladý beni yeterli deðildi bunlar senin için, içinde atomlara ayýrdýn beni, aðýr metalller,soygazlarla milyarlarca derecede piþirdin beni, zevkle ve yamyamlýkla izliyordun, çýðlýklarým bütün benliðimi kaplamýþtý, ölmek istiyordum malesef olmuyordu, sonra etrafýma baktým, sadece senin büyüne kapýlan ben deðildim, benim gibi binlerce insancýk, sonra yýldýz bulutsusu olarak tükürdün bizi, istediðin hazzý almýþtýn, aþaðýlamýþtýn bizi bulutsunun içi karmakarýþýktý,bazý yerleri yoðun gaz bulutuydu bazý yerler seyrek
þýkýþýp patlýyordu, benim bulunduðum kýsým birden infilak etti,ayrýldým bulutsudan etrafýmda binlerce kilometre hýzla dönmeye baþladým,þekillleniyor,ve kusuyordum, ve de soðuyordum,,dödükçe yoðunlaþtým ,hýzým yavaþlamaya baþladým hararetim artýk milyon dereceydi alýþmýþtým artýk, artýk içimde volkanlar patlýyor,katýlaþýyordum, bir de baktým göðsüme meteorlar çarpýyor, caným yine yandý sana lanetler ettim, içinde buzlaþmýþ su vardý, bana çarpmasýyla buharlaþmasý bir oluyordu,atmosfer oluþtu, yaðmurlar yaðýyordu, baya rahatlamýþtým bir karabasandan uyanýr gibi, soðudum deðiþtim, yeniden doðdum üstümde ceþit ceþit canlýlar, ama bu canlýlar aþk dediðinde duramam bir titreme alýr beni, daðlar yerinden oynar,nehirlerin yeri deðiþir, bildiðim kadar benim gibi iki ruhsuz daha var biri homonukus diðeride Frenkeþtayn Sosyal Medyada Paylaşın:
Keskinkalemzaman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.