Söz ustalýðým yoktu Kývrak kent þarkýlarýný da bilmezdim Sözüm özümceydi her zaman Gülen, güldüren esenli bir insandým
Gözyaþlarýnýn aldatmaca olacaðýný bilmezdim Þarkýlar, türküler ve þiirler hep yalanmýydý yoksa Anlamadan, blmeden vuruldum Gönlümün en ince bir yerinden Yalanlarla vuruldum...
Dönme dolaplara binmedim hiç Fýrýldak da çevirmedim... Duygularým coþkun akan bir pýnardý Yüreðim gökçe çiçeklerle masmavi Vurdular beni Düþlerimin incecik bir yerinden vuruldum
Sevgiyi, seviyi koparamadýlar benden Uðraþlarýna karþýn nefreti koyamadýlar yüreðime Biteviye vurdu yar ve yaren bildiklerim Duygularýmý nasýrlaþtýramadýlar Vurdular öðrendim Vurdular derinleþtim Ve vurdukça yalanlarla, yüreklendim Bilendikçe dirildim daha bir Ölmedim
Meðer her vuran kiþi Kendini vurur gidermiþ gönlümden Farkýndalar mý bilmem ki yüreðmdeki kendileriyle düello ederlermiþ Ve güzelliklerini öldürüp Çirkinliklerini yaþatýrlarmýþ....
Söz ustalýðým yoktu Kentin o kývrak þarkýlarýný da bilmezdim Dönme dolaplara binmedim daha Fýrýldak da çevirmedim hiç Sözüm sözdü, özümceydi benim Öðrendim Lakin kývýramadým yalan ve yanlýþý... Heyhat! Öðreneceðim ne çok þey varmýþ benim
KÖMEN-Haydar Okur Sosyal Medyada Paylaşın:
KÖMEN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.