ÖMRÜN BİLİNMEZİ

Yazarken kalem ayrýlýk sözünü,
Tezene hasretlik teline vurur.
Üflerken rüzgarlar özlem közünü,
Ömür tezgahým da hep seni dokur.

Sevda üstüne, düþerken yýldýrým,
Buluttan yorganýma sarýnýrým,
Resmi geçit yaparken anýlarým,
Gözlerim yalnýz sensizliði okur.

Sarmaþýk güller gibi olamadýk,
Elimi belimize dolamadýk,
Halimiz nedir diye soramadýk,
Dertleri kaynattýk hep fokur fokur.

Hayal ile gerçeðin ortasýndayýz,
Bir ömrün bilinmez noktasýndayýz,
Ne baþlangýçda ne de sonundayýz,
Gidiyoruz öylece takýr tukur.

18.07.2014
Adil ÜREKSOY
’’Adil’’ce’’
Sosyal Medyada Paylaşın: