seni taþýyorum kalbimin mezarlýðýnda
gün be gün aklýma düþtükçe soyuna sopuna giydiriyorum
harap ettiðin hayatýn taaa içine...
mutsuzluk girdabýna býrakýp gittiðin
hem ateþlere attýðýnda
takvimler eylüle çaðrý yapýyordu
bense umut etmekten yorularak
hiç edilen hayatý sigara dumanýna gömüyordum
güz tadýndaydý sözlerin
sonsuz yalanlara inandýrdý
yüreðimin aþýnda her sokak baþýnda
her aklýma geldikçe...
usumda þimdi uzun soluklu ihanetler dolaþýyor
artýk sormayacaklar seni bana
çünkü
gömdüm ellerini ömrümün hazan bahçesine
paramparçayým
düþüyorum
tenim mahpus duvarlarý kokuyor
bakýþlarým çaresizlik ve acý içinde
kendimin katili oldum
yorumsuz býraktým içimdeki bizi
haydi bakalým varsa gücün
ve niyetin
tek baþýna yürü bu sevimsiz hayatta
bir fatiha için dönmez dilim bil ki
özgürlük ilaný yapýþtýrdým görebileceðin her yere
hani taþýyordum ya kalbimin mezarlýðýnda
yer yesin seni...
Sermin Çýnar / Ýzmir