Geçmiþin isleriyle kararmýþ
Tahta penceremin çerçeveleri
Yavaþ yavaþ çatýrdamaya baþlar bir gece yarýsý
Örümcekler aðlarýný örmüþtür dört bir yana
Duvarlar tanýklýk eder sensizliðime
Gecenin koynuna saklanýr binlerce soru
Umut nerede, sevgi nerede?
O nerde?
Aþk nerde?
Nerde bana aþký anlatan gözler…
Belki de kurumuþtur köþedeki asma
Dallarýna baykuþlar konmuþtur
O yüzden bir garip çýkar sensizliðin sesi
Söylenmemiþ þarkýlarýn nameleri duyulur uzaktan
Postacý gönderilmemiþ mektuplarýn habercisidir çoðu zaman
Belki de bir ucu yanýk mektup taþýyordur
Çalar kapýmý gün aðarýrken
Bir gerçek var ki dile getiremediðim
Tek baþýmayým bu koca þehirde
Iþýl ýþýl bir yalnýzlýk var üzerimde
Ne yana dönsem hüzün
Ne yana dönsem yokluðun çýkýyor karþýma
Belli ki;
Tutkulu bir aþkýn kollarýnda ihanet
Aþka aþýk olmuþken gönüller
Zihnimin derinliklerine gömdüm
Mazoþist bir yaklaþýmla yaþadýðým tüm acýlarý
Ýþte bu yüzden
Gece iyi anlýyor halimden
Ansýzýn yüreðime düþer
Ýhanete uðramýþlarýn ezikliði
Üzerini örterken seni anýmsatan her þeyin
Sevinçle hüzün arasý, bir savaþýn ortasýnda bulurum kendimi
Gelgitler yaþar þaþkýnlýðým
Kalabalýklardan soyutlanýr yalnýzlýðým
Karanlýk sulara yelken açarým býkmadan, usanmadan
Onlarca yýlýn özlemi ile katlanýlmaz olur yokluðun
Böyle nasýl dile gelir söylenmeyen þarkýlar
Yozlaþmýþ iliþkilerin doludizgin yaþandýðý bu þehir
Nice aþklara mezar oldu, iyi bilirim
Kim bilir benden iyi sensizliðin acýsýný
Soluksuz kalan bir yürekteki kanayan yarayý kim anlar?
Ama düþlerimdeki
Masal gibi bir aþkýn yaþayamayacaðýný
Anlattý sonunda sensiz gecelerden arda kalan
Hüzünler ve özlemler yükleyip omzuma
Sadece
“H o þ c a k a l þehir” derken
Asýlý kaldý yüreðimde binlerce elvedan…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.